L’étude (nu slaat de chaos toe): drie dames over Shakespeare en vrouwenrollen
Een zonnige namiddag en Jessa Wildemeersch en Sofie Palmers hebben een onderonsje bij Sien Eggers over Shakespeare en hoe hij de rol van de vrouw ziet in zijn stukken. Wildemeersch heeft er een studie (L’étude) over gemaakt, zegt ze. Haar verhaal maakt de tongen en de spieren los. Het verbale indringen in een aantal vrouwelijke personages, onder meer Lady Macbeth, Ophelia, Julia, maakt de dames bijzonder actief. Ze kwetteren en gesticuleren, roepen herinneringen op aan zelf vertolkte of geziene prestaties, of geven met het weinige dat voorhanden is een new look aan een personage.
Het is prettig mee te maken hoe Wildemeersch en Palmers er enthousiast en vlug in slagen een eigen en nogal onstuimige interpretatie te geven aan een paar rollen terwijl Sien Eggers (°1951) er eerder voorzichtig aan meedoet. Zij is een actrice met een rijk gevuld palmares, waaronder ook werk van Shakespeare. Producties bij KVS-Brussel (jaren zeventig), bij De Koe (o.m. Olga, 2015, naar Tsjechovs biografie), HetPaleis, Antwerpen (o.m. U bent mijn moeder, 2005) en bij nog meer kleine en grote gezelschappen maakten haar bekend als een veelzijdige vertolkster met een eigen stijl, die speelt voor jongeren zowel als voor volwassenen. Daarenboven is ze bekend van film en televisie (o.m. Eigen Kweek).
Jessa Wildemeersch studeerde af aan Studio H. Teirlinck (Antwerpen, 200o), trok naar New York en slaagde als Master-in-Acting aan The Actors Studio Drama School. Zij doet onderzoeken en was onder andere te zien bij Het nieuwstedelijk, Leuven. Sofie Palmers roept herinneringen op aan prestaties bij SKAGEN, De Koe, De Bende van de Prins (Tocht, 2015), en bij Het Gevolg, waar ze in 2014 in Petrus en den doodendraad (Guido Van Meir, regie Stefan Perceval) naast de doorwinterde Jo De Meyere indringend fungeerde.
Als een bezadigde gastvrouw gaat Sien Eggers nieuwsgierig mee in het kleine labyrint dat de jonge dames haar voortoveren. Eigenlijk beleeft ze L’étude als een theater van herinnering. Wat zich in het onderonsje afspeelt mengt ze met herinneringen aan vroegere vertolkingen. Ze bewaart ze in een doos die ze voorzichtig op schoot neemt en waaruit ze enkele foto’s opdiept, van haar en Senne Rouffaer bijvoorbeeld. Een paar keer worden beelden op een scherm geprojecteerd, maar te weinig. Jammer.
L’étude is in hoofdzaak een confronterende maar achteraf bekeken toch een te korte ontmoeting tussen de kostbare ervaring van een oudere generatie en het jonge actuele experimentele acteren. Daarenboven wordt ook de visie van Shakespeare op de vrouw niet duidelijk gemaakt. De meeste vrouwen in zijn stukken krijgen inhoudelijk een negatieve quotering. Ze zijn heksen of moorddadig, plegen zelfmoord of zijn ontrouw. Shakespeare leefde nu eenmaal in een tijd waarin de vrouw verondersteld werd het mannelijk, overheersend patriarchaal gezag mede uit te stralen terwijl ze sociaal als minderwaardig werd behandeld. Reeds in het theater in het oude Hellas, waar ook Shakespeare door beïnvloed werd, werd de vrouw als actrice geweerd en werden vrouwenrollen soms vertolkt door androgyne spelers.
In L’étude wordt echter niet ingegaan op historische of actuele toestanden omtrent vrouwenemancipatie. Je kan L’étude wel meemaken als een aanloop naar een volgende realisatie. Het nodige talent is er in elk geval, nu nog een dramaturg en een regisseur om het in toom te houden. ‘Nu slaat de chaos los’ staat er uitdagend naast de titel. Zover komt het niet. De vraag is of er wel voldoende structurele en dus ook financiële middelen voor handen zijn opdat een dan vooral meer gestoffeerde ‘studie’ tot een volwaardige avondvoorstelling zou kunnen openbloeien.
info: www.jessa.be, www.sofiepalmers.be – email: info@thassos.be
