Recensie

Paradis. LOD & Hof Van Eede in een cocktail van muziek, woord en beeld, met een ongewone nadronk.

Paradis - © Kurt Van der Elst
Paradis – © Kurt Van der Elst

Herinneringen ophalen, souvenirs bekijken, koesteren. Van bepaalde ervaringen nagenieten of ze piëteitsvol weer oproepen, op een scherm projecteren, in een muziekje herkennen. De naklank is belangrijk, zegt Jeroen Van der Ven in de voorstelling over een paradijselijke villa ergens in een zonnig land. Wat overblijft na een reeks gebeurtenissen is belangrijk, zoals de stilte na de muziek, na het woord en nadat het beeld van het scherm is vergaan.

In Paradis wordt een album gepresenteerd, een gevonden of toevallig ontvangen fotoboek, een leven in prentkaarten, een familiegeschiedenis over blije en droevige dagen: zoontje verongelukt met fiets. Een gegeven dat je van uit verschillende kanten kan bekijken, met woorden, met muziek, met beelden. Allemaal middelen die je naast elkaar en ook tegenover elkaar kunt plaatsen, om tot een eenheid te komen van gevoelens tegenover de verwarring die het leven soms meebrengt. Het zogezegde paradijs, waar de titel Paradis naar verwijst, is eigenlijk een complex en wild-natuurlijk gegeven, een veelvoud van elementen dat dringend aan ordening toe is en uiteindelijk een mooi verzorgde tuin wordt, zoals het fotoboek aangeeft.

Paradis - © Kurt Van der Elst
Paradis – © Kurt Van der Elst

Ans Van den Eede en Jeroen Van der Ven praten tegen elkaar op, discussiëren, verklaren, filosoferen. Over hoe je luistert, kijkt, nadenkt, of helemaal niet nadenkt. Vermakelijk kwetteren, eigen aan de Hof Van Eede-speelstijl, maar ook steeds maar steentjes aanbrengen om de puzzel en de mengvorm woord/klank/beeld tot een mooi geordend geheel te maken. Inspelend op de muziekarrangementen van LOD-componist Thomas Smetryns, terwijl het Ensemble Besides met gitaar (Toon Callier), harp (Jutta Troch) en Viool (Marieke Berendsen) ingehouden maar juist daardoor indringend, inspeelt op tekst en beeld. Een mooi staaltje toepasselijke ingetogen muziek is, naar het einde toe, de integratie van de Kindertotenlieder van Gustav Mahler (1860-1912).

Het spelend converseren tussen Ans Van den Eede en Jeroen Van der Ven, die daarenboven  voortdurend rechtstreeks het publiek aanspreken, durven confronteren met andere disciplines is op zichzelf al zowel een boeiend als amusant gegeven. De cocktail die LOD daarmee serveert, geeft dan ook een meer dan gewone nadronk.

 

Info: www.lod.be of www.hofvaneede.be