WASCO! door ‘Voetvolk’ in hetpaleis. Een absolute aanrader

Als je tien kinderen tussen zes en twaalf jaar bij elkaar brengt, die graag willen bewegen (of graag dansen), en je zet er een choreografe voor die hen geen choreografie wil opdringen, maar hen gewoon wil laten dansen (dank je Lisbeth Gruwez) of er maar op los willen bewegen, liefst met hun favoriete pas, of een snelle beweging, een tapdansje misschien, of een trage (maakt niets uit), met de armen in een slow motion, of met lange slierten zoals een slang  maar dan wel met armen en benen tegelijk, of met verschillende soorten sprongen want springen is toch ook dansen, of met beide handen de Bollywood-polsendraai  proberen, of met je handen aan je lichaam geplakt zoals een pinguïn, of de schouderrol naar voor of naar achter want dat doet echt deugd aan de nek, of een arm in de lucht steken en eerst een bocht maken en dan een radslag, of gewoon bewegen met de beide benen, en eigenlijk met alles… Dan, ja dan breekt er een nieuwe wereld open.

Hoe heet die groep, die verantwoordelijk is voor deze voorstelling? VOETVOLK. En ja: alles mag, en alles is prima, met WASCO stiften, dat is nog beter, en geef maar hier die potten verf om lekker die vloerbeschermer te bekladderen, en laat ons daarbij dan dansen, want tekenen kan je toch ook al dansend doen, dat betovert meteen de hele ruimte, en wie maakt er een beetje muziek bij? Maarten Van Cauwenberghe? Laat maar komen, die samples en ritmes, en laat ons dansen en glijden, en met onze schoenen schilderen of met een grove borstel, maakt niet uit, en je mag ook met je rug schilderen of met je buik, en ja ik zou ook wel zulk een grote witte overall willen, en handschoenen (super!), en heerlijk is dat, die rommel, die lijnen en die kleuren, die chaos, die Kunst wordt als je dat doek (of is het een canvas of een doorschijnend zeil ?) traag, voorzichtig, traag in de hoogte trekt, en kijk, kijk toch eens hoe mooi al die kleuren wonderlijk bij elkaar passen…!

Voor je het weet is er een uur voorbij, en veert iedereen recht in de ‘grote zaal’ van hetpaleis, om luid bravo te roepen en al lachend te applaudisseren, minutenlang. En het zijn overal lachende mensen, in de grote zaal, op het podium, en beneden in de grote foyer.

Wanneer ik wat later naar de premetro stap en voor de zoveelste keer merk dat haast alle roltrappen defect zijn, ga ik toch breed glimlachend langs de grote treden naar beneden, en maak ik stiekem een danspasje, terwijl ik de tram (een hermelijn) voor mijn neus zie vertrekken. En als ik nog steeds glimlachend ontdek dat het een tram van lijn 15 is (niet voor mij dus) en een minuut later tram 2 voorrijdt (de juiste!) maak ik voor het opstappen nóg een stiekem danspasje (geen mens die het merkt).

Voorstelling gezien op 12 april 2024 (Tot 27 april 2024 in hetpaleis in Antwerpen)