Shel(l)ter

Voor het film- en muziektheater  Shel(l)ter werd een bijzondere ploeg artiesten samengesteld, die bulkt van het talent. Vlug even resumeren.

Al tijdens haar filmopleiding aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent, die ze in 2007 met grote onderscheiding afsloot, viel Nathalie Teirlinck (*Brussel, 1985) in de prijzen. De kortfilms Anémone (2006) en Juliette (2007) werden bekroond op het Filmfestival van Gent, de kortfilm Venus vs. Me kreeg op het Filmfestival in Berlijn (2010) de prijs van de European Film Academy. De multi-mediale voorstelling Slumberland, een pakkende filmische (Nathalie Teirlinck) en muzikale tocht (met onder meer de zangeres en pianiste An Pierlé) naar de fascinerende wereld van de nacht werd door pers en publiek algemeen geprezen. De voorstelling werd geselecteerd voor het Theaterfestival 2015, en behaalde het jaar daarop de Music Theater Now-Prijs in New York. (Zie de trailer op ZONZO Compagnie). In 2018 bracht Teirlinck (geen familie van Herman) een ontroerende langspeelfilm uit: Le Passé Devant Nous (Savage Film). Liesa Van der Aa heeft, sinds zij in 2008 afstudeerde aan het Antwerpse Conservatorium als master in de dramatische kunst (optie kleinkunst), een boeiend parcours afgelegd als actrice, én als muzikante-componiste. Zij begeleidt de prachtige filmbeelden van Nathalie Teirlinck met haar vioolspel, al vertellend en zingend, in gezelschap van het Spiral Consort: een drietal musici die door middel van zeeschelpen originele en bijpassende achtergrond (en ook voorgrond-) muziek produceren.

Shell-coins niet gewenst

Filmbeelden van een woelige zee, een sterke branding, en een jongen die aanspoelt op een strand. Hebben we dit al gezien op het televisienieuws? Gelukkig verloopt het verhaal hier anders: de jongen is niet verdronken en opent zijn ogen. Maar er is toch iets behoorlijk mis met hem. Hij blijkt geen herinneringen te hebben, hij begrijpt onze taal niet, en heeft absoluut geen benul van onze gangbare gedragscodes. Hij ontmoet een oude strandjutter, en vergezelt hem op diens zoektocht langs de vloedlijn. De jongen verzamelt daarbij allerlei aangespoeld materiaal, een bonte rommel van plastic flessen tot een oud zeil, en samen met de oude man bouwt hij daarmee op het droge gedeelte van strand een schuilplaats. Een schelter. Hij leert ook een meisje kennen met één oog (het andere is afgeplakt). Ze heeft een stukje strand omgebouwd tot een winkeltje, waar ze papieren bloemen verkoopt, in ruil voor een aantal schelpen (of noem het shell-coins): een kinderspelletje dat sinds mensenheugenis aan ons vlakke Noordzeestrand door telkens weer nieuwe generaties kinderen aan elkaar wordt doorgegeven. Het meisje helpt hem bij zijn ontdekkingstocht naar het nieuwe leven. Zo neemt ze hem mee naar een aquarium, waar hij leert hoe de vissen in het water zwemmen. Maar de jongen moet ook minder prettige ervaringen verwerken: als hij een ijsje wil, en de ijsman met duim en wijsvinger het gekende gebaar van ‘centen’ maakt, en hij de man wil betalen met enkele schelpen, loopt het natuurlijk mis. Hij ervaart ook dat niet alle kinderen die hij leert kennen even vriendelijk zijn als het meisje met het éne oog. Wanneer hij wordt geplaagd door een groepje jongeren en naar zijn schuilplaats vlucht, achtervolgt het groepje hem, valt het zijn geïmproviseerd maar gezellig tentje binnen, en richt daar een ware ravage aan.

Hedendaags sprookje?

De mooie en boeiende multi-mediale productie van Shel(l)ter mag wel een ‘hedendaags sprookje’ genoemd worden. Alle sprookjes, zowel de ‘volkssprookjes’ die eeuwenlang werden voortverteld en pas bij het begin van de negentiende eeuw werden opgetekend door de gebroeders Grimm, als de ‘literaire sprookjes’ die bedacht werden door een creatieve schrijver (zoals deze van H.C. Andersen, die zijn sprookjes en vertellingen enkele decennia later publiceerde), zijn een mengeling van fantasie en werkelijkheid, met goede en boze figuren, met romantische en ook wel met wrede gebeurtenissen, met een goede tot nare afloop.

Toen ik na afloop aan de mij vergezellende jury van twee kleinkinderen naar hun mening over de voorstelling vroeg, antwoordde mijn kleinzoon van negen ‘Heel mooi’. De andere kleinzoon van twaalf pikte daarop in met ‘Ja, mooi, ja, maar wat gebeurt er dan verder met die jongen?’ Daar kon ik niet op antwoorden, maar ik zei diplomatisch: ‘Misschien leefde hij nog lang en gelukkig, misschien ook niet…’

Shel(l)ter is een muziektheaterproductie van de ZONZO Compagnie in samenwerking met HETPALEIS, de cineaste Nathalie Teirlinck, de actrice en muzikante Liesa Van der Aa en het Spiral Consort, een hele groep kindervertolkers, en is bestemd voor een jong publiek van 8 jaar af.

Na de première in HETPALEIS te Antwerpen op 6 februari 2020, maakt deze productie nog een uitgebreide tournee.

Info: ZONZO Compagnie