Een Midzomernachtsdroom à la Jelle Marteel

Verliefdheid? Daar zit je mee !, zal Jelle Marteel gedacht hebben met in het achterhoofd  A Midsummer Night’s Dream (van Shakespeare, weet je wel), toen hij een voorstelling voor middelbare scholieren maakte. Tieners lopen tegenwoordig blijkbaar almaar eerder het labyrint van de verliefdheid in. Of het voor allemaal verwarring en liefdesverdriet meebrengt valt nog te bezien. Vanuit deze stelling bouwt Jelle Marteel letterlijk en figuurlijk zijn Midzomernachtsdroom op, met coaching van Louise Van den Eede en Philippe Annaert.

Naar wordt verondersteld bedoelde Shakespeare met dit stuk een vorig stuk van hem, Romeo and Juliet, te relativeren en de dramatische ervaringen van een jong en tot het uiterste verliefd koppel als in een droom om te zetten, waardoor ook meer verbeelding aan de macht komt via bosgeesten en andere sprookjesachtige figuren. Voor hedendaagse theatermakers echt een gedroomde gelegenheid om te experimenteren, iets waar tieners, wat verliefdheid betreft, ook wel mee bezig zijn.

Jelle Marteel neemt als solist de last en de lust van alle personages op zich en zorgt dat elk van hen een zitje krijgt. Een olijke

vondst om te beginnen! Marteel situeert (net als Shakespeare) de handeling in een bos en voert dan ook gezwind voor elk personage het nodige boomstuk aan als stoel (rolstoel, mag je wel zeggen) of zetel of troon, al naargelang de verbeelding het toelaat. Een onderscheid tussen de zitjes doet er niet toe. Of het nu om een oudere koning, een loopjongen of een jonge deerne gaat, zittend leveren ze allemaal iets van hun rang of stand in. En dan nog: verliefdheid kan iedereen, rijk of arm, oud of jong, overkomen. Marteel bakent aldus op een veelbetekenende manier zijn speelruimte af en door geregeld van zitplaats te verwisselen kan hij de personages om beurt te kijk zetten. Met de nodige gestes en stemnuances vertolkt hij op een ludieke manier zowel vrouwelijk als mannelijk gedrag, alleszins herkenbaar voor een jong publiek.

Marteel mengt, varieert en suggereert de vele aspecten van verliefd zijn of het worden doodleuk via een spraakwaterval en bij momenten in een muzikaal intermezzo. Allemaal soepel en lichtvoetig, niettemin meeslepend en recht op het publiek af. Mooi hoe daar de hogere jaren van de secundaire scholen op afkomen en blijkbaar met binnenpretjes van de gejongleerde interpretatie genieten.

Jelle Marteel en zijn medewerkers die al bekendheid hebben verworven met Boomjong (een verzoening tussen natuur en kind, meteen een confrontatie tussen kinderlijk spel en droom en een vermoeid en afgestompt gedrag van volwassenen) en Cave Canem (over de dubieuze kneedbaarheid van jongeren in functie van succes) moeten dringend opteren om ook buiten de schooluren op tournee te gaan. Dan kunnen ze wellicht ook volwassenen verwennen.

Info: www.thassos.be