| De vier seizoenen: leven en acteren hebben geheimen | 2 Juli 2003 |
Zowel in de schriftuur als in de manier van spelen herkent men in De vier seizoenen de typische De Volderstijl. Ook nu worden de personages uitvergroot geboetseerd uit de Vlaamse klei, is de taal gebloemd en naïef en zijn de bewegingen vaak hoekig en traag. Maar belangrijk is dat Johan Knuts en zijn medewerkers er een eigen toets aangeven. Zo wordt dankbaar gebruik gemaakt van een oud lied dat De Volder ooit zong toen hij nog met het Belgisch Combo optrok en dat Knuts nu een nieuwe inhoud geeft, namelijk de onzekerheid bij twee oude mensen omtrent de waarheid over vroeger en hun vlucht in een gedroomd gezinnetje met twee flinke jongens.
Bij Ceremonia is men bezig de spelers die al jaren met De Volder optrekken, kansen te geven een eigen traject uit te bouwen, weliswaar gebaseerd op het theatrale idioom van “de meester”. Dat maakt het ze niet gemakkelijk. Voor spelers én publiek is het wel interessant om dit parcours te volgen.
De vier seizoenen is uiteindelijk een productie geworden die zowel inhoudelijk als vormelijk een aantal “geheimen” in zich vasthoudt. Bij Ceremonia is het hoofdmotief altijd: de intimiteit van het leven en van het acteren op een speelse doch kunstzinnige manier trachten te ontginnen. Johan Knuts wil zich duidelijk niet aan die opdracht onttrekken. Machteld Timmermans en Tom Vermeir als de enige spelers in dit stuk, creëren boeiende onthullende momenten. Het af en toe te trage ritme doet aarzelingen vermoeden. Maar de weg die al is afgelegd is merkwaardig.
Vanaf voorjaar 2004 op toernee.
Info:
Web: www.toneelgroepceremonia.centerall.com
Tel/fax.: 09/233.37.18
|
| Dit artikel werd reeds 380 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|