|
Van den vos: vorm-doorbrekend theater
| 5 Januari 2014 |
© Kurt Van der Elst |
De Middeleeuwse fabel van de sluwe rovende en dodende vos die door koning Nobel is gedagvaard maar de dans ontspringt, is al vele keren bewerkt en herschreven. Iedere tijd, elke generatie herkent een eigen vos en telkens komt de vraag of wolf, beer of enig ander roofdier wel anders is dan de vos. Het dierenrijk is nog altijd een symbool voor het menselijk handelen, dat in misdaad en straf evenzeer verwijst naar de vos in de mens.
Van den vos, gesteund door het Toneelhuis en Muziektheater Transparant en onder meer ook door het Cultuurprogramma van de Europese Unie, is niet een zoveelste bewerking van het bekende gegeven, het is een Gesamtkunstwerk dat tot stand kwam door bundeling en integratie van (binnen- en buitenlands) artistiek talent uit verschillende disciplines: theatercollectief FC Bergman, Josse De Pauw (tekst), Liesa Van der Aa (hier als violiste en co-componiste) en het Berlijns genre-crossing Solistenensemble Kaleidoskop. Live camerawerk en live muziek, beweging, woord en bezinning nemen niet enkel de scène in beslag maar ook de gehele benedenruimte van de schouwburg. De zitplaatsen zijn verwijderd om plaats te maken voor een mondain zwembad waarvan het water de ruimte ‘zuivert’, een enscenering die een schril contrast vormt met de gebruikelijke scène die voor de gelegenheid in een jungle is omgetoverd: van een hedendaags beschavingsitem naar een woud van oerdriften is maar een kleine afstand. Het publiek is naar de balkons verwezen en is getuige van het schouwspel van uit een eerder bevoorrechte positie, alsof je van op het balkon van een appartementsgebouw kijkt naar wat er beneden op de straat gebeurt. Een cameraman zorgt daarenboven voor de nodige beelden, zoals men het gewoon is geworden dat de televisie elke avond zonder scrupules verslag uitbrengt van het wereldwijde geweld.
Bereikt een reportage in de media vooral passieve kijkers of luisteraars, het bekijken van een kunstzinnig gebeuren creëert bij de kijker/luisteraar meerdere gevoelens. De meerwaarde van Van den vos zit dan ook in het creëren van een tijdloos evenement met opheffing van het traditioneel schouwburggevoel waarin het wordt gerealiseerd. Hopelijk krijgt deze vorm-doorbrekende productie tijdens de geplande Europese tournee in 2014 ook alle kansen om die meerwaarde telkens weer te bevestigen.
Het lijk van een jonge vrouw wordt uit het water gehaald door zwijgende wetsdienaren. Een inspecteur (Dirk Roofthooft) gaat in discussie met het establishment (Viviane De Muynck) en zal de seriemoordenaar doen opsporen. Het wordt een uitgesponnen verhaal, met afwisselend afstandelijk geacteerde scènes in het bos en rond het bad. De dramatische handeling die zich op verschillende niveaus afspeelt wordt in kleurrijke beelden doorgegeven en krijgt vleugels door het buitengewoon indringend effect van de muziek.
Na enkele experimenten, door het collectief FC Bergman zelf beschouwd als ‘anarchistisch en licht chaotisch, vooral extreem beeldend en poëtisch’’ is Van den Vos voor het collectief weer een stap verder in het doorbreken en afbreken van gevestigde opvattingen. Dit verrassend kunstenatelier van beeld en muziek is geslaagd. Het woord fungeert minder krachtig, maakt minder emoties los, maar krijgt op het einde van de voorstelling alle eer in het lied, waarin de kern van het stuk is samengevat: ‘maak een einde aan dit slopend verhaal/van gal en spuug, verdraaide taal/van walg en meug, verwrongen moraal/maak er een einde aan, trek het mes!
Info: www.toneelhuis.be, www.transparant.be, www.fcbergman.be
|
| Dit artikel werd reeds 284 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|