Op 13 juli 2002 overleed in Oostende Dré Poppe, een regisseur en vooral een “bezieler” die onlosmakelijk verbonden is met de kwalitatieve ontwikkeling van het theater in Vlaanderen na de Tweede Wereldoorlog. Hij werd op 26 mei 1922 in Oostakker geboren en stond in Gent aan het begin van een aantal merkwaardige initiatieven, zoals de stichting van Toneelstudio 50 (met o.a. Walter Eysselinck), een haast logisch gevolg van de cursussen toneelgeschiedenis die Poppe doceerde aan de Gentse Toneelschool (niet te verwarren met het Conservatorium). Toneelstudio 50 ging in 1955 over in Arca, met Dré Poppe als directeur, regisseur en eventjes ook acteur. In 1965 werd Poppe de eerste directeur van het pas gestichte Nederlands Toneel Gent (NTG), het vaste gezelschap van de Gentse Koninklijke Nederlandse Schouwburg aan het St.-Baafsplein. Door onenigheid met de Raad van Bestuur van het NTG was Poppe er slecht twee seizoenen in functie. Op 28 april 2001 heeft Jean-Pierre De Decker, als directeur van het Publiekstheater Gent, dat een fusie is van het NTG en Arca, als erkenning van Poppe’s artistieke verdiensten en invloed én als een eerherstel voor de vroegere miskenning, Dré Poppe tot “peter” van het nieuwe Gentse gezelschap uitgeroepen. Weinig tijd daarna is De Decker plots overleden en ook het overlijden van Dré Poppe komt voor diegenen die hem vorig jaar in Gent gehoord en gezien hebben, vrij onverwacht.
Menig toneelspeler en regisseur heeft, zoals Jean-Pierre De Decker, in Poppe een leermeester gezien, een man die als geen ander het ambachtelijke en de verbeeldingskracht wist te combineren tot een artistiek geheel dat voor de toeschouwer toegankelijk bleef. Of hij nu met beroepsmensen of met amateurs werkte, Poppe had ook het hart en het talent van een leraar. Hij was trouwens van 1962 tot 1987 docent aan het RITCS (Rijksinstituut voor Toneel en Cultuurspreiding) in Brussel, dat nu het RITS is. Zijn pedagogisch talent kwam hem ook nog van pas toen hij, van 1960 tot 1965 en van 1967 tot 1988, bij de televisie ging werken en met hoofdzakelijk theatermensen televisiedrama moest maken, er wel op lettend dat het geen verfilmd toneel werd.
Televisiekijkend Vlaanderen kent Dré Poppe ongetwijfeld van een paar tv-reeksen, waaronder “Klein Londen, Klein Berlijn” uit 1988, naar een scenario van Rudy Geldhof (1942-1992), van wie Poppe ook “Lente” voor de BRT had verfilmd (1983), een bewerking door Geldhof van de gelijknamige novelle van Cyriel Buysse.
De uitspraak van Geldhof, dat je als auteur met theater alleen in Vlaanderen je brood niet kan verdienen, gold blijkbaar ook voor regisseurs als Dré Poppe en ze geldt ook nog steeds voor menig acteur.
|
| Dit artikel werd reeds 164 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|