|
Twee boeken over één kunstencentrum: het heet dan ook De Werf!
| 20 Februari 2012 |
Met liefst twee goed gestoffeerde publicaties en een toneelluister-sequel op CD overziet het Kunstencentum De Werf, Brugge, zijn 25-jarige activiteit. Een feestelijke terugblik werd al in oktober van vorig jaar ingezet met de nieuwe Arne Sierens productie: De Pijnders, in samenwerking met Cultuurcentrum Brugge, waarop dan in oktober de honderdste eigen podiumproductie werd gevierd: Listen to the silence, een reis met John Cage en omdat jazz een even grote pijler als theater is in het Werfgebeuren, was er ook in het Concertgebouw een uitgebreid ‘feest van de Belgische jazz’.
Over het ontstaan en een verder verloop van de activiteiten in De Werf hadden we het al in theatermaggezien van 7 september 2006, het jaar waarin Het NET (voorheen De Korre) opging in De Werf. Het meersporenbeleid van de inmiddels nog uitdijende werking blijft het label van hoge kwaliteit dragen, met producties van onder meer de gebroeders Jochems, van Frank Adam die maar niet uitverteld geraakt in duizend en meer fabels, van Simone Milsdochter, die nu terecht geëerd wordt met de uitgave van een CD waarop haar monoloog A funny thing happened to me, muzikaal gesteund door Benjamin en Lieven Dousselaere, van de jonge groep Steigeisen met een onrustwekkend Lethal Inc. Het is maar een kleine greep in de overvolle mand van de jongste jaren.
In een eerste boek: W.E.R.F. 1993-2011, 100 CD-producties in Kunstencentrum De Werf, achttien jaar na een eerste album, stelt pionier Rik Bevernage met gewettigde trots dat De Werf in Vlaanderen vrijwel het laatste huis is dat met regelmaat jazzalbums uitgeeft. In het Franstalige landsgedeelte doet Igloo dat, maar beide labels ondersteunen zowel Nederlandstalige als Franstalige artiesten. Muziek, en jazz zeker, kent geen grenzen, en voortgaand op het succes dat Vlaamse regisseurs, spelers en zelfs schrijvers in het buitenland oogsten, ook het theater niet.
In het tweede boek: Pleidooi voor verontwaardiging van Edna St. Vincent Millay tot John Cage, 100 podiumproducties in Kunstencentrum De Werf, wordt duidelijk hoe veelzijdig theater kan zijn, voor jan en alleman evenals voor meerdere publiekscategorieën in evenzoveel kunstvormen. Solo’s zowel als optredens in groep, bewegings- en teksttheater, in openlucht of in zalen en zaaltjes, De Werf durf het aan, biedt kansen aan ondernemende debutanten zonder de trein van de evolutie te missen. Het is dan ook niet te geloven dat nog niet zo heel lang geleden de subsidiërende overheid een drastische beperking van de financiële middelen durfde voorop te stellen, een ingreep waarvan de gevolgen gelukkig door een massale handtekeningactie konden beperkt worden. Daarmee gaat de vraag gepaard, die Werfdirecteur Jan Denolf in zijn voorwoord stelt en meteen beantwoordt: ja, kunst en kunstenaars hebben wel degelijk een publieke functie én verantwoordelijkheid. Theater heeft bestaansrecht in zoverre het de samenleving én het politieke systeem in vraag durft te stellen, zonder toe te geven aan het nutsprincipe van de economie die alles tot wegwerpconsumptie herleidt.
Natuurlijk zijn de beide boeken over 25 jaar De Werf, in hoge mate kijkboeken. Het zijn evengoed kleurrijke opfrissingen van het geheugen, nuttige naslagwerken en leerrijke geschenkboeken. Publicaties over theater zijn nog altijd een zeldzaamheid. Het is maar de vraag of ze ook de boekhandel bereiken.
Info: www.dewerf.be
|
| Dit artikel werd reeds 124 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|
