|
Salomé Redux: Theater Zuidpool creëert een tempeldans
| 23 November 2011 |
(c) Raymond Mallentjer |
Met Salomé Redux gaat Theater Zuidpool (Antwerpen) een onverwachte toer op.
Het bijbels verhaal over de beeldschone Salomé die Herodes het hoofd van Johannes (de Doper) vraagt in ruil voor haar dans “met de zeven sluiers” is werelderfgoed en heeft dan ook ontelbare kunstenaars geïnspireerd. Onder meer de Iers-Britse auteur Oscar Wilde (1854-1900) maakte er in 1891 een hoogdravend succès de scandale over, in het Frans dan nog, en kwam er mee in conflict met de Britse censuur. Gewoonlijk wordt dan ook door hedendaagse theatermakers teruggegrepen naar die tot de verbeelding sprekende versie van de wereldvermaarde mythe, waarin door Wilde vooral het ongrijpbare karakter van de menselijke passie wordt naar voor gebracht.
De zwoele, sterk tot de verbeelding sprekende en provocerende passie van Salomé, is echter zowel voor Wilde als voor andere ‘bewerkers’ maar aanleiding om een aantal beelden van de eigentijdse chaotische wereld ter discussie te gooien en dan vooral te wijzen op de egocentrische passies die leiden tot rampen. Maar, en met het volste recht, gaan de spelers van Theater Zuidpool resoluut aan deze, zeg maar literaire, interpretatie voorbij.
Theater Zuidpool voert de nietsvermoedende toeschouwer terug naar een oertijd, naar het ontstaan van het theater zelf, een ritueel, toen uitgekozen maagden in een nooit aflatende verering hun danskunst in dienst stelden van de veronderstelde godheid in de tempel. Theater Zuidpool doet dat echter op een zeer herkenbare hedendaagse manier. De toeschouwers zijn getuige van een optreden dat verwijst naar een house- en danceparty, compleet met DJ. Een onafgebroken dansspektakel waarin geen woord wordt gesproken, nauwelijks gemurmeld. De fysieke interpretatie en de repetitieve muziek vervangen alle andere communicatiemogelijkheden.
Sofie Decleir en Koen van Kaam als dansende actrice en acteur, en Marisa Cabal, choreografe en danseres (Barcelona) gaan de uitputtingsslacht aan. Tuur Marinus, schilder, choreograaf en danser, coacht; Jorgen Casier is de DJ van dienst die van onder een afdakje de beat produceert. Bij de dansers is er geen sprake van aantrekken of afstoten. Ze dansen zeer gedisciplineerd met zijn drieën op één rij. Af en toe spreekt wel uit hun blikken een neiging tot contact, ook naar het publiek toe, maar een uitnodiging tot iets is het niet. Hun fysieke uithouding wekt meevoelen op. Het is wachten op een keerpunt. Alleen de gestiek verandert minimaal in het niet aflatende gedreun.
Salomé Redux kan je ervaren als een symbolische happening: het repetitieve hedendaagse dansen als symbool van een ritueel ter ere van de uitgangsgod, van vrijheid en vrije tijd, van consumptie en het overstijgen van een rauwe realiteit.
Als kijker tracht je zelf verbanden te leggen naar de Salomé-mythe en ook de bekende danstempeltrend met marathondansers, pepmiddelen en de soms nare gevolgen, wil je er in betrekken. Met wat je ziet heb je echter niet genoeg. In het moordende ritueel is Koen van Kaam het eerste (slacht)offer, even daarna geeft Sofie Decleir het op, danseres Cabal houdt stand. Geen triomf, maar ook geen nederlaag.
Salomé Redux is een bewust genomen risico, wellicht een provocatie voor wie zich aan een zoveelste tekstuele interpretatie van een bekend gegeven verwachtte. Eigenzinnig, niet zonder zin. Een demonstratie van durf en een statement: de speler is een danser(es) in een lege tempel, als in een zwarte doos vol verwachtingen.
Info: www.zuidpool.be
|
| Dit artikel werd reeds 178 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|