Met Illias is het theatergezelschap Dood Paard (Amsterdam) voor het eerst te zien in een grote zaalproductie. Deze kwam tot stand in samenwerking met het Kaaitheater in Brussel, waar Dood Paard al enkele seizoenen op bezoek komt. De tekst is van huisschrijver Oscar van Woensel en vertrekt van de Illias van Homeros (vermoedelijk 850 tot 800 voor Chr.), een epos over de oorlog rond Troje.
Van Woensel brengt de goden van de Olympus bijeen in een grote vergaderzaal achter tafels die in een halve cirkel staan opgesteld. Het is duidelijk dat de personages, sommigen in een nogal extravagant kostuum, symbool staan voor een bijeenkomst van een veiligheidsraad of een fictieve wereldregering zo men wil. Even duidelijk is dat deze wereldbazen zich eigenlijk niets van de wereld aantrekken. In grote letters hangt boven de scène: We don’t care. De zogezegde goden zijn bijeen om te eten en te drinken, te flirten en te lullen over cultuur, kunst, en over hun persoonlijke conflicten. De oorlog om Troje (Irak?) komt slechts zeer terloops en zijdelinks ter sprake. Geen diepgaande gesprekken, oppervlakkigheid troef. De spelers zijn marionetten van een voortdurend variërend woordenspel. Veel gepraat, niets gezegd. Een echt parlement dus, al lijkt alles te absurd om er een realiteit in te herkennen.
Het beeld dat de “gewone” burger heeft van de beleidsmensen wordt hier zo aangedikt dat alleen nog hilariteit overblijft. Spot en hoon roepen deze goden op zich af en zij doen het wellustig. De tien spelers doen het met veel flegma. Als er van een toon-beeld sprake kan zijn, dan wel in deze Illias, waar de spelers hun personage als een masker voor zich uit dragen, zodat de toeschouwer er makkelijk achter kan kijken. Dat zou Bertolt Brecht zeker plezier hebben gedaan. Deze Illias is daarenboven zeer direct op de actualiteit gepint en daardoor een gelegenheidsstuk. Maar het is een actualiteit die, voortgaande op de reële geschiedenis van de wereld, helaas zich eeuwig blijft herhalen. Deze wetenschap die onloochenbaar aan de basis ligt van deze Illias had wel meer cynisme mogen inhouden. Nu wordt heel veel geofferd aan hilarisch opgedreven spanningen en gaat men aan de pijn voorbij.
Tot 5 april.
Info: www.doodpaard.nl en www.kaaitheater.be
|
| Dit artikel werd reeds 183 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|