Vergeten en herinneren.
Tg NUNC, Verder
| 29 Mei 2011 |
© Bram Vandeveire |
Je moet het maar durven om de lat voor amateurspelers zo hoog te leggen. Je moet het maar kunnen om met 25 amateurs zo'n professioneel spel te brengen, met zang, dans, en een helder spel, ingetogen en vlammend. Benjamin Van Tourhout speelt het klaar in zijn aangrijpende tocht na een apocalyps.
Opflakkerende computerschermen: groen, rood, gewoon grijs. Afgedankte computerelementen. Meer is er niet. Vanuit het donker achteraan een plotse luide schreeuw, mensen stormen naar voren. Geschrokken, vooral angstig. Een aantal mensen kruipt naar achteren. Een vrouw stapt naar voren, argwanend bekeken door de anderen, en zij vertelt het verhaal van de gifwolk die hen allen getroffen heeft. Zij zijn de laatste overlevenden, en ze moeten verder.
De doden zullen hen blijven volgen, zoals herinneringen. Moeten ze die koesteren of vergeten? Verdwijnen ze als slierten uit de papierversnipperaar? Er zijn de vader en de moeder die van elkaar verwijderen in hun verdriet om de dood van hun kind. De een wil verder en vergeten, de ander wil zijn zoon blijven herinneren, en eventueel vervangen. Er zijn de jong geliefden die alleen aan hun twee denken. Er is de dochter die in opstand komt tegen haar moeder. Zij voelt zich door haar moeder in de steek gelaten. Een moeder die alleen rouwt om de dode dochter, en niet meer bekommerd is om de levende. Er is de zotte oude man, die zich nog altijd een tijgertemmer waant. Er zijn de anderen die tussen komen en hun fantasmata ook laten exploderen, zoals de gifwolk.
In de nog levende groep ontstaan er spanningen tussen de personages, zijn er ruzies, worden er nieuwe verbonden gelegd. Ik tegen jullie, zij tegen wij. "De vergeting of de herinnering". Daartussen dansen en zingen de doden in zwarte pakken. De ene keer als uitvergroting van de gespannen sfeer, de andere keer als het zacht verglijden in een andere toestand.
Heel mooi heeft Benjamin Van Tourhout zijn spelers op de scène geplaatst, als individuele personages staan ze er. Het verliefde koppel, de treurende vader, de ondernemende arbeidster, enzovoorts. Personages die individuen blijven in de wirwar van mensen, van gedachten die gespuid worden, van gevoelens die naar boven schieten. Tableaus van ontredderde mensen plakken zich vast op je netvlies. Verder is een voorstelling die je niet snel vergeet. Jammer dat deze productie de eerste tijd (?) niet meer te zien zal zijn.
Info: www.toneelgroepnunc.be
|
| Dit artikel werd reeds 609 keer gelezen. | auteur(s):Tuur Devens |
|