| Dropdeadmoney | 21 Maart 2003 |
De Nederlander Oscar van Woensel (1970) is schrijver, regisseur en acteur en hij wordt sinds de jaren negentig vooral met Dood Paard (Amsterdam) geassocieerd. Dit seizoen wordt van hem Dropdeadmoney gespeeld door De Koe uit Antwerpen, terwijl zijn eigen groep (in samenwerking met Kaaitheater) in Vlaanderen te gast is met Illias, eveneens een typische Van Woensel tekst.
Dropdeadmoney kan je lezen als drop that money: leg neer dat geld of gewoon: weg met het geld. En nog verder doorgedacht: weg van de consumptiedrang en dwang. Van Woensel schreef een eerste versie van dit stuk voor een niet nader genoemd jong Vlaams gezelschap, maar dit kon er niet in komen. De auteur herschreef dan zijn tekst op maat van De Koe, duidelijk in een stijl die volledig aansluit bij wat De Koe beoogt.
Bij De Koe gaat het “om een emotionele, poëtische, irrationele logica die geboren wordt uit naïviteit”. Het zijn woorden die Peter Van den Eede, één van de twee stichters van De Koe, ooit schreef en die woord voor woord de lading dekken. Hij verklaart zich nader: “Men herkent zich verrassend goed in de grillige, soms chaotische personages, zoals men zich moet herkennen in een kunstwerk wil het tenminste één ogenblik bestaan. Maar men herkent zich niet alleen zoals men zich wil herkennen, maar vooral zoals men zich niet wil herkennen. Door de lof-der-zotheid aanpak wijst men de herkenning niet af en begint men te lachen. Maar de ravage is aangericht”.
Met Dropdeadmoney is De Koe dus door Oscar Van Woensel op haar wenken bediend. Dit levert niet zomaar hilarisch theater op, maar theater dat alludeert op de verleidingsmanoeuvres van de consumptiegoeroes en die zijn we allemaal in een zekere zin. Een sterke troef in de overtuigingsstrategie is natuurlijk de taal. Plaats van handeling speelt minder mee. Voor De Koe is de wachtzaal van een luchthaven een geschikte plaats. Daar komen mensen uit de verschillende windstreken voor korte duur samen en wordt er zomaar wat gekletst, terwijl rondom de reclameslogans aan- en uitflitsen. Vele talen dooreen, maar vooral weinig communicatie in de oppervlakkige conversatie. Oppervlakkigheid is in deze productie een metafoor voor de oppervlakkigheid waarmee elke bijeenkomst en bij uitbreiding de samenleving, steeds meer te maken heeft. Het is geen productie die je veel bijbrengt: je weet het allemaal al wel, maar dat je daar ook nog van kunt genieten, dat weet je maar als je spelers bezig ziet. Bas Teeken, Nathali Broods, Yves Degryse en Bruno Van den Broecke, vier mooipraters op één rij, in één wervelende revue van bijna monologen, recht op het publiek af.
Nog tot 11 april in Vlaanderen en Nederland.
Info: info@dekoe.be
|
| Dit artikel werd reeds 195 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|