| Publikumsbefragung | 21 Maart 2003 |
Theater stelt vragen, geeft geen antwoorden. Of toch? Door vragen te stellen worden ook antwoorden gesuggereerd. Vragen stellen, waarover? Over hier en nu. Aan wie? Aan het publiek. Niet aan de theatermakers? Soms. Theater gaat soms ook voor een deel over theater. Theater is inhoud én vorm. Een huishouden dat soms moeilijk in evenwicht te houden is.
In hoofdzaak gaat theater over de mens in een hier en nu situatie. Ook als het over vroeger gaat of over mensen die al lang gestorven zijn, gaat theater over hier en nu. Is dat theater in de jaren zestig en zeventig niet als “vormingstheater” negatief beoordeeld en verworpen? Ja, omdat het teveel “vorming” pretendeerde en te weinig “theater” bood. En nu is dat anders? Ja. Kijk maar, naar wat STAN doet met Vraagzucht, De Koe met Dropdeadmoney en Dood Paard met Illias. Drie totaal anders georiënteerde gezelschappen met drie totaal onvergelijkbare voorstellingen. Alleen dat hebben ze gemeen: dat ze het publiek vragen stellen, niet zomaar, maar alle drie op een specifieke en tegelijk uitdagende manier.
De Duitse auteur Peter Handke wou indertijd met Publikumsbeschimpfung (1966) en andere “spreekstukken” het publiek wakker schudden en tot actie, zeg maar meedenken aanzetten. De genoemde gezelschappen willen kennelijk doen nadenken en discussiëren over de tijd en de wereld waarin de mensheid is verzeild geraakt. Ze doen het in een speelse vormgeving. Die mag je na afloop vergeten. Inhoud primeert. Of zoals Bertolt Brecht zei: Vorhang zu und alle Fragen offen.
|
| Dit artikel werd reeds 151 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|