Krokusfestival van de dans (1) – een liefdesverklaring in woord
Joke Laureyns, Staat van de dans
| 22 Maart 2011 |
(c) Kurt Van der Elst | Op het krokusfestival (CCHasselt van 2 t/m 10 maart ) gaf choreografe Joke Laureyns haar Staat van de Dans. Zij heeft bij Kopergietery aan verschillende producties meegewerkt en maakte met haar Kabinet K voorstellingen met en voor kinderen of jongeren. Voor het afgelopen theaterfestival was hun Unfold geselecteerd.
Het Krokusfestival voor kinder- en jeugdtheater was aan zijn veertiende editie toe. De laatste jaren focust het festival op dans voor kinderen en jongeren, en wil het op die manier deze kunstvorm stimuleren. Dat gebeurt met veel nieuwe producties uit binnen- en buitenland, met een eigen productie, met gesprekken tussen makers onder elkaar en met programmatoren, met workshops en met veel informele ontmoetingen. Nieuw vanaf dit jaar in de stimuleringstraditie is de state of union.
Joke Laureyns voelde zich niet in staat om een landschapstekening van de jeugddans te geven, omdat er zo'n grote diversiteit is (met en voor jeugd, voor kinderen, door kinderen, voor kleuters, voor peuters, voor baby's, zelfs al voor 'foetuskinderen', en ook omdat het allemaal nog zo pril is. In Vlaanderen gebeurt er wel van alles, maar het blijft bij losse projecten. Wij kennen hier in tegenstelling tot in Nederland geen structurele jeugddansgezelschappen, stelt Laureyns. Een bedenking die ik hierbij maak is dat fAbuleus wel een structureel gesubsidieerde organisatie is die werkt rond theater én dans voor, met en door jongeren en met aanstormende choreografen.
Veel choreografen voelen (nog) niet de behoefte om voor kleintjes iets te maken, programmatoren kijken eerst de kat uit de boom en ook onder het volwassen publiek leeft nog sterk de mening dat dans voor kinderen té moeilijk is, té intelligent, té abstract. Maar toch gebeurt het, en met succes.
Waarom? Gewoon omdat dans, voor welke leeftijd dan ook, voor welk publiek dan ook, dans is:
"Dans, niet als 'pasje hier, pasje daar', maar dans die, juist omdat ze de gesproken taal vermijdt, het kan hebben over verlangen, over liefhebben, over dood, over oerangsten... Over alle grote dingen waarover we niet kunnen spreken zonder te stotteren, zeker niet tegenover een kind.
Dààr kan dans een onderscheid maken, als een vocabulaire van het onuitspreekbare. Als de kunst met het vermogen om te communiceren op een dieper en intuïtiever niveau, pré-talig, instinctief bijna en onbenoembaar. Als een kunst die vermag verwonderen.
Ik pleit voor onvoorzichtige voorstellingen, die de dans erkennen als een prachtig medium om de gelaagdheid van ons voelen en denken een platform te geven, om de omtrekken rond onze ervaringen uit te vagen, om veel oneindiger te worden in onze perceptie, en dus opener, mooiere mensen.
Een pleidooi voor twijfel. Voor volwassenen én kinderen, en liefst een gedeelde twijfel, één die het onderscheid tussen de generaties kan opheffen: een ouder, een grootouder, een leerkracht, die zegt 'ik zou het ook niet weten, laat ons even samen nadenken, wat hebben we gezien' en dat in het gesprek, of in het zwijgen dat erop volgt, wijsheid leeftijdsloos wordt, tweerichtingsverkeer i.p.v. top-bottom-kennis-overdracht. |
Neem het kind ernstig, zegt ze, pamper het niet. Dans voor jonge toeschouwers moet iets vanzelfsprekends worden, de schotten tussen dag- en avondcircuit moeten wegvallen, er moeten voor 'jeugdjongerenkinddans' financiën worden vrijgemaakt. Zo kan het genre een eigen gezicht krijgen dat ook in de media wordt onderkend, opdat "er een klimaat kan zijn waarbinnen een kind zich zijn eerste dansvoorstelling kan herinneren als het begin van een lange liefde".
Wim Vandekeybus maakte alvast een voorstelling voor jongeren, en zijn Radical Wrong ging op het Krokusfestival in première. Het is danstheater voor pubers geworden met een behoorlijk hoog fuck-you-gehalte.
Jonathan Burrows en Matteo Fargion maakten voor de eerste keer in hun leven een voorstelling met kinderen. En wat voor een!
Info: www.dansinlimburg.be
|
| Dit artikel werd reeds 273 keer gelezen. | auteur(s):Tuur Devens |
|