| De 12 van 2010 | 1 Februari 2011 |
Kleine gezelschappen lieten zich gelden, de grotere hielden zich blijkbaar gedeinsd. Zo lijkt het toch bij een eerste globale kijk op het lijstje van de twaalf van 2010. Een lijstje dat vragen uitlokt, zoals de theatermakers in het afgelopen jaar zelf ook vragen hebben opgeroepen.
Het subsidiëren van kunst in het algemeen en theater in het bijzonder zorgt voor de zoveelste keer voor bange voorgevoelens (om het zacht uit te drukken), en toch wordt er almaar meer theater gespeeld voor jan en alleman, voor klein en groot, voor kenners en voor kniezers, elke dag opnieuw. Uit een aanzienlijk aanbod van goede, betere en allerbeste theaterproducties er slechts twaalf vooruitschuiven, dat doe je niet zonder hartzeer als je merkt wie je allemaal toch zal moeten schrappen. Wees er van overtuigd, het theater leeft als nooit te voren, al is het soms in catacomben. Tegelijk slaan bepaalde theatermakers hun vleugels uit in vele buitenlanden en komen nog altijd buitenlanders hier hun artistieke ei leggen. Theater zonder grenzen, dat was het zeker ook in 2010.
Opvallend is de terugkeer van de "grote" verhalen, zogezegde sprookjes, zogezegd hedendaags, maar met een zeer persoonlijke visie, een gedurfde stellingname in het mengen van verschillende disciplines, in het aanwenden van nieuwe middelen om een decor, een sfeer, een intimiteit of een droomwereld op te roepen, zonder dat de speler er in verdwijnt of de inhoud geweld wordt aangedaan. Daarbij weze aangemerkt dat in meer dan één productie gebruik wordt gemaakt van het nog altijd, door sommigen althans, gesmade objecten-figuren-poppentheater. Van erkenning gesproken!
Grotere huizen in Antwerpen, Brussel en Gent gaan steeds meer eigen wegen op. Ze creëren een eigen repertoire, zij zoeken specifieke partners. Ze zijn identiteiten geworden en liggen al langer niet meer op één lijn maar vormen een culturele driehoek, die het buitenland ons benijdt. Kleine gezelschappen handhaven zich zonder zwakte, of komen terug uit een grijs verleden of uit een dal waar ze in gedwongen werden. Nieuwe gezelschappen weten te verrassen. Gezelschappen met een verworven recht, met een herkenbare stijl, blijken onuitputtelijk in het creatief omgaan met hun "traditie".
2010 was een jaar van veel enthousiasme en van veel vragen omtrent de bestaanszekerheid van zoveel moois. Indien er een economische of maatschappelijke crisis is (komt), dat dan al wie gezag draagt, het theater met alle middelen daarop laat inspelen. Al wordt het brood wellicht schaarser en duurder, misgun het publiek, dat almaar groter en veeleisender wordt, zijn spelen niet.
Onze selectie voor 2010 in willekeurige volgorde (door Tuur Devens, Ines Minten & Roger Arteel):
(Producties die niet door ons werden besproken in 2010 werden niet weerhouden in de selectie)
|
| Dit artikel werd reeds 536 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|