| Publiekstheater Gent | 27 Februari 2003 |
Op 1 juli 2001 werd het Publiekstheater Gent officieel opgericht. Het Gentse stadstheater kreeg dan niet alleen een nieuwe naam, maar ook en vooral een nieuwe werking die zich uitstrekt over drie podia: het Groot Huis (de KNS aan het St.-Baafsplein), de locatie aan de Minnemeers (voorheen NTG-2) en Arca (aan de St-Widostraat).
In 1997 volgde acteur en regisseur Jean-Pierre De Decker de toenmalige artistieke directeur van het NTG, Hugo Van Den Berghe, in die functie op. De Raad van Bestuur ontsloeg het “oude” NTG-gezelschap en De Decker lanceerde een nieuwe en vooral jonge spelersploeg. Door een groot aanbod van activiteiten die in thematiek enigszins aansloten bij de gespeelde stukken uit het wereldrepertoire, werd een groter publiek bereikt. De Decker streefde meteen naar meer speelruimte en deze ambitie resulteerde uiteindelijk in een opslorpen van Arca (“het theater aan de Lieve”). Jean-Pierre De Decker (° Gent, 29.04.1945) overleed onverwacht op 3 juni 2001 en maakte dus de officiële opening van zijn Publiekstheater Gent niet meer mee.
Na het wegvallen van De Decker is een kerngroep aangetreden onder de leiding van algemeen directeur Dirk De Corte en inmiddels ook een totaal vernieuwde Raad van Bestuur onder de leiding van Lieven Decaluwe. Momenteel wordt gewacht op een nieuwe artistieke leider.
In principe blijft het Publiekstheater Gent trouw aan het streven dat door De Decker werd omgezet in de slogan: Theater voor een publiek, publiek voor een theater. Deze doelstelling dient waargemaakt op de drie verschillende plateaus, waarmee dan ook verschillende benaderingen van theater worden nagestreefd. In het Groot Huis worden stukken gebracht uit het klassieke repertoire, maar ook het well made play en het familiespektakel; in de Minnemeers worden voorstellingen gemaakt waarmee de mogelijkheden van een polyvalente ruimte worden uitgetest; in Arca krijgen jonge theatermakers een eigen platform.
Het kan natuurlijk niet dat theatermaken volgens een strikt bepaald stramien verloopt. Kruisbestuivingen allerhande zijn gewenst. Schrijfopdrachten en projecten van “aanverwanten” vullen aan of worden als testcase aangeboden. Aantrekken van regisseurs die ingaan tegen het verwachtingspatroon van zowel toeschouwer als maker moet kunnen. Een groter gezelschap met een vaste kern is ook een noodzaak, niet alleen om louter artistieke redenen, maar ook opdat het Publiekstheater Gent zijn rol als stadstheater zou kunnen waarmaken. Zakelijk gesproken zorgt het Publiekstheater Gent voor de tewerkstelling van om en bij tachtig mensen in loondienst en nog een behoorlijk aantal occasionele medewerkers. Sociaal-cultureel bekeken is het een vaste stek waar uitgaande kunstliefhebbers elkaar ontmoeten en waar jongeren in schoolverband of samen met volwassenen een selectief programma worden aangeboden.
Het is van belang dat het Publiekstheater een eigen gelaat creëert tegenover de andere podiumhuizen en gezelschappen van de stad Gent. Men gaat naar een bepaald gezelschap kijken omwille van de eigenheid van dat gezelschap en die motivatie trekt de toeschouwer ook in de receptieve werking van dat theater door. Het is een probleem waar trouwens alle stadstheaters mee af te rekenen hebben.
Info:
Publiekstheater
|
| Dit artikel werd reeds 213 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|