Kronkelspel van disciplines
1:Songs van Nicole Beutler | 3 September 2010 |
(c) Anja Beutler | Zou 1:Songs van Nicole Beutler ook standhouden in een concertzaal? Op het eerste gezicht is dat misschien niet de meest relevante vraag die je je kunt stellen over een theaterproductie. Toch wijst ze precies naar het kruispunt waar verscheidene interpretaties van de productie samenkomen.
1:Songs geeft in eerste instantie wat het belooft: liedjes. Het ene na het andere. Minimale pianoklanken rollen langzaam de zaal in. Performer Sanja Mitrovic komt op. Ze staat ingetogen, met een zedig donker jurkje aan, achter één van haar vijf microfoons. Het is grotendeels donker, wat haar tegelijk onopvallend en mysterieus maakt. ‘Hello’, zegt ze en ze geeft vervolgens een ontroerend nummer over liefde ten beste. Wat later komt ze los. De knoopjes van haar jurk gaan open bij de hals, een wit kantje komt aan de zoom piepen. Ze put uit de punk, refereert aan pop- en rockdiva’s die swingend en shakend over het podium huppelen, laat zich gaan op harde elektronische beats. Een kleine geschiedenis van de muziekgeschiedenis? Een parodie? Op zo’n eenduidige lezing kun je 1:Songs niet vastprikken, maar het is een manier om de voorstelling te benaderen.
1:Songs verwijst ook heel direct naar film. Achter Sanja Mitrovic hangt een scherm. Niet een scherm uit groots opgezette popshows, maar een vrij bescheiden projectiescherm, een uit de kluiten gewassen homecinema. Daarop verschijnt een opeenvolging van stills uit de slotscène van Roberto Rosselini’s Roma, città aperta uit 1945. De beelden tonen Pina (Anna Magnani) die achter de vrachtwagen aanloopt waarin haar verloofde wordt gedeporteerd. Je ziet de plot zich heel langzaam afwikkelen: Pina wordt neergeschoten en valt.
In een hoek van het scherm verschijnen regelmatig vrouwennamen en jaartallen: ‘Jane (1847)’, ‘Gretchen (1789)’ of ‘Medea (480 BC)’. Ze verwijzen naar (veelal tragische) heldinnen uit de wereldliteratuur en geven tegelijk aan waar Beutler en Mitrovic hun teksten voor 1:Songs hebben gehaald. Fragmenten uit Jane Eyre, Faust, Antigone, Medea en andere teksten uit literatuur en theater, zingen op de tonen van Gary Sheperds muziek over liefde, pijn en dood. De performance van Sanja Mitrovic betrekt de teksten op zichzelf en maakt ze net daardoor universeel.
Na een eerste oppervlakkige blik lijkt 1:Songs op een ritje door de geschiedenis van de populaire muziek. Maar het blijkt vooral een voorstelling die je mee naar huis neemt en waarvan dagen later nog stukjes door je hoofd zweven en op hun plaats vallen. De sterke vertolking en de inzet van de verschillende disciplines die continu om elkaar heen kronkelen, maken van 1:Songs veel meer dan een aardigheidje.
Trailer: http://www.youtube.com/watch?v=V_A0QvDOXL0&feature=player_embedded
Info: www.nbprojects.nl - www.theaterfestival.be
Gezien op 26 augustus 2010, Theaterfestival.
|
| Dit artikel werd reeds 417 keer gelezen. | auteur(s):Ines Minten |
|