Met enige vertraging heb ik Verkavelde Scène gekocht en er wat in gegrasduind. Nu reeds is het mij duidelijk dat het mij zal toelaten mijn kennis omtrent het “vrijetijdstheater” wat bij te spijkeren. Verder wens ik u veel inspiratie bij de redactie van de volgende boekdelen.
(E-mail van Luc Martens, volksvertegenwoordiger, ex-minister Vlaamse cultuur, 06.05.2003)
Er bestaan verschillende soorten landmeters en dat is maar goed ook, want we hebben ze allemaal nodig…. Ook Roger Arteel meet het landschap op maar hij doet dat sneller, directer. Hij is veel meer een directe commentator, schrijven is altijd zijn beroep geweest…. De beroepsmatigheid maar vooral de noodzakelijke snelheid van Arteels schrijverij, voortgekomen uit het medium waarvoor hij altijd heeft gewerkt, impliceert een schriftuur die veel korter op de bal zit, minder afstand neemt, minder analyseert en meer op feiten is gericht… Bij Arteel zijn de overkoepelende visies dikwijls beperkt tot jaaroverzichten en ook die hebben de tand des tijds vaak niet doorstaan. Daartegenover staan werkverslagen die als historisch materiaal en ook als vrij rechtstreekse getuigenis behoorlijk waardevol zijn. De tekst: Enige ervaringen met toneel voor en door arbeiders(-sters), bijvoorbeeld, behoort tot die categorie. Arteel is eerder de gulzigaard, de enthousiasteling. Zijn houding tegenover het amateurstheater bijvoorbeeld, heeft niet alleen te maken met een persoonlijke voorkeur maar verraadt ook de bewonderenswaardige (want langdurig volgehouden) neiging om alles te willen opnemen, alles altijd te willen blijven volgen.
(Tom Rummens in: Landmeters van een verkavelde scène, in: Documenta, Documentatiecentrum voor dramatische kunst, Universiteit Gent, jaargang XXI, n° 1, 2003)
In Verkavelde Scène krijg je een volledig beeld van de criticus Roger Arteel. Hij is een “liefhebber” waardoor hij steeds een positieve instelling tegenover het medium heeft: hij kan nog bewonderen, hij is nooit rancuneus en speelt, in voetbaltermen, nooit de man…Hij sluit niet a-priori een segment uit, maar bestrijkt het hele theaterlandschap. Wie dus in de toekomst wil schrijven over het toneel in de tweede helft van de vorige eeuw in Vlaanderen en de interessante stromingen van het internationaal repertoire van die tijd, zal dit niet kunnen doen zonder een grondige lectuur van Verkavelde Scène.
(E-mail van Boudewijn Vanderplaetse, regisseur, ex-directeur van Teater Vertikaal, 11.03.2003)
Een blad is een wegwerpproduct terwijl een boek dat niet is. Een tweede voordeel van een boek is, dat artikels gebundeld worden, waardoor een helder beeld ontstaat over de waarde van de criticus, maar ook over de grenzen van de tijd, de magazines en de theaterwereld. Roger Arteel wist waarover hij schreef. Zijn artikels zijn geen vrijblijvende beschouwingen, maar stevig onderbouwd. Voetnoten bij de geschiedenis van vijftig jaar theater. …De theaterwereld mag blij zijn dat hij aan het bundelen geslagen is.
(Guido Lauwaert in De financieel-economische Tijd, Cultuur, 19.02.2003)
Ik zou jouw boeiend boek een aantrekkelijke wandeling door het Vlaams theaterlandschap willen noemen. Je kuiert a.h.w. peripatetisch rond en je commentarieert deskundig wat speciaal in het vizier wordt genomen. Ik genoot van die wandeling en herkende elk hoekje. Een fascinerende tocht in een wereld die ook mijn wereld was en die voor een aanzienlijk deel de voedingsbodem was en is van alles waarover ik vandaag de dag nog heel veel schrijf.
(Brief van Rik Lanckock, auteur en theatercriticus, Gent, 13.02.2003)
De auteur refereert op meerdere plaatsen aan het maatschappelijk belang van het theater. Ook de vrijetijdsgroepen, de “liefhebbers” plaatst hij voor een taak. Onder andere in Een theater om lief te hebben, in deel drie, biedt hij ons waardevolle denkstof aan. Onze bezorgdheid mag zich niet alleen beperken tot wat we spelen, maar het waarom en het hoe zijn minstens even belangrijk. We moeten bekennen dat slechts weinig groepen over deze laatste, toch belangrijke, vragen ernstig nadenken en debatteren.
(Walter Samoy in Op&Doek, tijdschrift voor amateurtoneel, Antwerpen, februari-maart 2003)
Theatercriticus Roger Arteel schreef ontelbare teksten over theater. Zopas stelde hij een selectieve verzameling samen met de toepasselijke naam: Teksten over theater 1965-2001. Alleen al vanwege de historische archiefwaarde zijn ze het lezen meer dan waard.
(Tom Rummens in De Morgen, 18.10.2002)
Het is een mooi en interessant boek geworden. Bundeling van artikels en recensies worden te weinig gepubliceerd. Ik heb er toch redelijk wat en ik heb in de praktijk dikwijls naar deze werken teruggegrepen.
(Brief van Peter Benoy, directeur Theater Zuidpool Antwerpen, 14.10.2002)
De bundel geeft een mooi overzicht van de evolutie van vormingstheater en geëngageerd theater naar het theater van nu, met een andere vorm van engagement. Een overzicht niet van op afstand en als een historische reflectie en nabeschouwing, maar een overzicht van directe beschouwingen op de momenten van het gebeuren zelf. Je krijgt ook een direct betrokken beeld van de evolutie van het kindertheater en een helder beeld over de oprichting van De Nieuwe Scène.
(Tuur Devens in De Scène, december 2002)
|