Porselein
Muziektheater Transparant
| 5 Maart 2010 |
(c) Koen Broos | In Porselein combineert regisseur Wouter Van Looy videobeelden met live muziek en tekst.
In een live vertelling horen we het verhaal van een oude man die terugdenkt aan een merkwaardige gebeurtenis in zijn jeugd. Jan van Outryve voedt en ondersteunt de vertelling op piano. Terwijl Simon Versnel vertelt, zie je het verhaal al dan niet letterlijk geprojecteerd op een groot videoscherm, centraal op de scène. Wanneer de jongen Porselein vlucht in zijn tekeningen en poëzie, transformeert de video in tekenfilm en stopmotion kleifiguurtjes wat werkelijk een prachtige, spannende en surreële wereld oproept.
Het verhaal gaat over een kleine jongen, Porselein, die door zijn moeder in zijn kamer vastgehouden wordt. Omdat de jongen nergens heen kan, vlucht hij in zijn fantasie die hij vormt geeft door middel van tekeningen en die wij als publiek kunnen zien in de videomontages. Je krijgt nooit echt het idee dat je helemaal begrijpt waar het over gaat, maar de sfeer van het verhaal laat je ook niet los. De pianotoetsen en de karige uitgepuurde tekst lokken je in een roes van mysterieuze wouden waar vijvers geen bodem hebben en er gefluisterd dient te worden.
Het podium bestaat uit een groot projectiescherm, voor de filmische scènes, geflankeerd door twee kleinere schermen waarop je vaak gezichten te zien krijgt. Moeders, zonen en dochters? Grote afwezige is de vader. Zulk een vaderfiguur zou je kunnen zien in de verteller van het verhaal, al gedraagt de oude man zich eerder als een klein gekwetst jongetje. Hij trekt schuchter zijn vestje dicht, hij pulkt aan zijn mouwen en hij dwaalt vooral in zijn eigen gedachten. Voor de schermen zien we een klassieke piano en een tafeltje en kastje in dezelfde antieke stijl. In tegenstelling tot de levende, intrigerende vormgeving in de projecties, kan de scène niet boeien. Er worden wat kleren uitgespreid maar de beeldende zeggingskracht is te zwak om te kunnen communiceren met wat er op de schermen gebeurt.
Het is nog maar de vraag of Van Looy de vertelling niet onnodig zwaar gemaakt heeft te vertellen vanuit het perspectief van de retrospectie. Simon Versnel zet een oude man neer die, getormenteerd en angstig, in zichzelf gekeerd naar de wereld kijkt. Daardoor kleurt het al droevige verhaal nog eens extra donker.
Porselein is een duistere, melancholische, zware voorstelling. Poètisch en helder in taal en zegging met prachtige beelden en betoverende sfeervolle muziek.
Is dit een stuk voor achtjarigen? Ja, voor achtjarigen die van melancholische verhalen houden. Voor hen die zich herkennen in het teruggetrokken jongetje Porselein, voor de jonge bluesliefhebber, voor de griezelliefhebbers zijn de filmpjes dan weer smullen maar daar kom je de voorstelling niet mee door. Ons lijkt het eerder geschikt voor een wat ouder publiek, niet zo zeer het verhaal of de thematiek maar wel de manier waarop.
Info: www.transparant.be
|
| Dit artikel werd reeds 473 keer gelezen. | auteur(s):Arnaud Deflem |
|