| Krokusfestival 2010 maakt beloftes waar | 26 Februari 2010 |
De dertiende editie van het Krokusfestival (CCHasselt) heeft weer laten zien hoe boeiend, kwaliteitsvol en inventief dans en theater voor kinderen en jongeren kunnen zijn. Ik durf te beweren dat het festival tot een van de belangrijkste Vlaamse festivals voor die genres is uitgegroeid. Gerhard Verfaillie (stafmedewerker van CCHasselt) is al jaren een promotor van dansproducties voor kinderen en jongeren. Hijzelf is al een paar keer dramaturg geweest bij producties en het cultuurcentrum trad al vaak als coproducent op.
In deze 'grote' editie stond dans weliswaar centraal, maar kwamen alle andere vormen van bewegings- , vertel- en muziektheater ruim aan bod, voor de allerkleinsten, kinderen, jongeren en volwassenen. Er waren meer dan 40 producties te zien.
Het festival wilde zich profileren als "multidisciplinair familiefestival", met de nieuwste ontwikkelingen in het familietheater. Geen 'best of'-festival van het afgelopen seizoen, maar een festival met veel premières, met grote en kleine producties van makers die zich op het kindertheater hebben gestort. Het is echt een familiefestival geworden: veel volk, bijna alle voorstellingen waren uitverkocht. Ook de randprogrammering zorgde voor veel animo en sfeer. Er waren de drukbevolkte ateliers en workshops van Musica, Kikijaski, Moos, Artforum en anderen. Tussendoor waren er pareltjes van kleine acts, zoals de poëtische witschilderende pop van Steven Luca Groenen, het hilarische meereis-spel van Arnaud Deflem met zijn cassetterecordertjes in de tent, of de carrousel van De Circusknecht.
De kruisbestuivingen tussen verschillende kunstdisciplines kwam al in de openingsvoorstelling Kleefkruid sterk naar voren: dans met fysiek gehandicapten en hedendaagse muziek. Onder andere De Stilte (Nederland) en TPO (Italië) vermengden dans met beelden en licht, heel homogeen en met Italiaanse warmte. Circ'ombelico combineerde acrobatie en dans in een vrachtwagen. Jammer dat de buitenvoorstelling van Keski.e.space niet kon doorgaan: de dansende grasmaaiers raakten niet door de sneeuw. De productie van David Middendorp viel uit door technische problemen.
Het festival wilde stimulerend voor creatie en productie zijn. Het wilde een dynamische en stimulerende aanzet geven tot creatie en productie van verteltheater en van hedendaagse dans met/voor kinderen en jongeren. Ook daarin is het geslaagd. Niet dat alle producties die in première gingen even goed waren, maar dat is nu eenmaal het risico van veel premières programmeren. Een van de beste projecten waren de slaapkamervoorstellingen, speciale festivalcreaties door vier jonge theatermaaksters (zie apart artikel). Pas afgestudeerde dansers maakten Zig Zag voor driejarigen, Rutger Remkes verraste als student van de Toneelacademie van Maastricht met zijn act in een kast. En er was opvallend veel spel met objecten en plastic prulletjes (als het ware schatplichtig aan het objectentheater van Pat Van Hemelrijck en zijn Alibicollectief).
Het Krokusfestival wilde ook internationaal gaan. Van de 24 aangetreden gezelschappen waren er elf uit het buitenland (veel Nederland). Ook wemelde het in Hasselt van internationale programmatoren naast de vele Vlaamse. Allicht zullen er mooie en aanstekelijke gesprekken hebben plaatsgevonden.
Het Deense Teater Refleksion liet het lelijke eendje meewarig naar de dansende eenden- en kippenpoppen kijken. Het Lab uit Nederland hield een tekstlezing van Beste Sneeuw, een productie die geregisseerd wordt door de Vlaamse theatermaker Jef Van Gestel, en bracht met De Parade een Radetskymars die uiterst geraffineerd en hilarisch uit de hand liep. Met een sponzenuitsmijter tot groot jolijt.
Een gepaste en perfect relativerende afsluiter (buiten het Bal Moderne voor Kids) was Toneel van Jetse Batselaan bij Theatergroep Max (Nederland). Vijf mensen in een rare trainingsoutfit met zestiende-eeuws aandoende kraag, kroontje en kap schuifelen in een kringetje in de gymzaal. Ze herhalen eindeloos hun kleine stapjes, die ze murmelend tellen. Het cirkelpatroon wordt doorbroken en ze beginnen andere geometrische grondfiguren te vormen. Eenvoudige patronen, die ik – mede door de titel Toneel - associeerde met het ontstaan van theater: oude rituele danspatronen als voorloper van het theater. Plots maakt zich iemand los uit het vormenspel (de protagonist?!). Hij heeft even niet opgelet, weet het niet meer, en gaat dan maar aan de kant staan. Er ontwikkelen zich – weliswaar in traag tempo – treffende komische situaties, subtiel in bewegingen en in mime: een schouwspel van knipperlichtende klimtouwen, een theaterbezoek met CJP-korting aan een operadiva, een concert van opflakkerende mobieltjes. Gedurfd en inventief (bewegings)theater, dat helder en puur aantoont dat theater ook maar theater is. Niet meer en niet minder. Of toch?
In het overvolle programma was er ook nog tijd voor bezinning. In een rondetafelgesprek met jonge makers en het VTI kwam duidelijk het enthousiasme van makers naar voren om hun artistiek ei te leggen voor kinderen en jongeren. Ze werken nu een actieplan uit om hun wensen kracht bij te zetten. Met hun vele fraai artistieke producties werd het kinder- en jeugd(dans)theaterlandschap verrijkt. Dat belooft voor de toekomst. Wordt dus ongetwijfeld vervolgd.
Naar aanleding van het Krokusfestival werden volgende stukken in detail besproken:
Info: www.krokusfestival.be
|
| Dit artikel werd reeds 460 keer gelezen. | auteur(s):Tuur Devens |
|
