Jankerig hoofdpersonage zit eigen voorstelling in de weg
Songs on the Mahabharata van Theater De Spiegel | 29 December 2009 |
Voor de tekst van Songs on the Mahabharata inspireert auteur-acteur Jo Jochems zich losjes op het Indische religieus-filosofische epos Mahabharata. In de voorstelling verenigt hij alle archetypes van het meer dan 3000 verzen tellende heldendicht in één personage. Ingekleed met muziek, een aangepaste locatie en objecten belooft Theater De Spiegel ‘een visueel concert over de oorlog. Met vlijmscherpe rock. Met suggestieve spoken word. En vice versa.’ Het blijkt niets dan een holle reclameslogan.
Vooraf wordt elke toeschouwer vriendelijk uitgenodigd om na de voorstelling een warme kop soep te komen eten. Geen overbodige luxe na een stuk in de vervallen loods van Scheld’apen. Het publiek nestelt zich onder fleecedekens aan twee zijden van het speelvlak, waar de aanhoudende regen dramaturgisch verantwoord op neer druppelt. Hoewel de locatie de akoestiek van de aanwezige rockgroep volledig om zeep helpt, vormt ze veruit het meest geslaagde aspect van Songs. Het personage van Jo Jochems is een pathetische rockster met een wit pak en oranje schoenen met hoge hakken. Hij wil zijn innerlijke demonen bedwingen – en daarmee dus alle demonen uit een van de omvangrijkste werken uit de wereldliteratuur. Zo’n onderneming ruikt naar pretentie en zo komt de hele voorstelling ook over. Het personage vertelt bijvoorbeeld hoe zijn moeder hem na een twee jaar durende, afschuwelijke zwangerschap letterlijk de wereld in klopt: ‘Ze baart een zwarte vleesbol. En die vleesbol dat was ik. Men wilde mij doden. Men heeft mij laten leven. Uit liefde. Had men mij gedood. Het had de wereld heel wat leed bespaard.’ Op zulke momenten – er zo zijn er wel wat – kun je alleen maar instemmen: het had het publiek een irritant personage bespaard. De poëzie die erachter schuilt valt in één klap weg. Wanneer de rockster begint te spelen met kabels en ladders en vervolgens hulpeloos in de lucht blijft bengelen, kun je enkel denken: ‘Laat hem alsjeblieft hangen!’ Een uitspraak later op de avond: ‘ Ik wil u niet meer zien. Ik wil u niet meer horen. Ik wil niemand meer zien. Maakt dat ge weg zijt. Of nee. Ik ga wel weg’, trapt alleen maar open deuren in. Het hoofdpersonage en vooral de manier waarop Jo Jochems het neerzet, staat op die manier heel de voorstelling in de weg. Veel meer dan irritatie blijft er uiteindelijk niet over. Dat is jammer voor de tekst, die dan misschien een dun destillaat van de Mahabharata mag zijn, maar hier en daar toch zinnige gedachtegangen verbergt.
Het te weinig uitgewerkte objectenconcept levert een handjevol hoopvolle momenten. Karel Van Ransbeeck vertrekt vanuit de vijfhoek. Die staat voor de vijf zonen van koning Pandu, een van de clans waar de Mahabharata rond is opgebouwd. De halfbroers zijn getrouwd met dezelfde vrouw en worden door haar samengehouden ‘als vijf vingers door een handpalm’. Het aanvankelijk nog fris ogende idee – met kartonnen vijfhoeken die samen de meest diverse decorelementen uitbeelden, van dobbelstenen, tot handboeien en levensgrote rupsen – strandt uiteindelijk in te veel geknoei. Tegen het eind van de voorstelling wordt er ook nog wat gespeeld met projecties die een zekere schoonheid en betekenis in zich lijken te dragen, maar die op zich niet sterk genoeg staan om het geheel weer min of meer recht te trekken.
Theater De Spiegel zoekt raakvlakken tussen verschillende disciplines om van daaruit een nieuwe theatertaal te ontwikkelen. In het geval van Songs on the Mahabharata leiden muziek, tekst, spel en objecten nergens tot de verwachte symbiose. De Spiegel vertrekt vanuit een boeiend startpunt en probeert een dito concept te ontwikkelen, maar raakt al snel verstrikt in de wirwar die het opvoert. Daardoor staan de verschillende disciplines veeleer diametraal tegenover elkaar. Samengehouden door een jankerig hoofdpersonage dat op geen enkel ogenblik inleving, laat staan sympathie, weet op te wekken, leidt dat tot een voorstelling waarin de warme kop soep een eenzaam lichtpunt vormt.
Info: www.despiegel.com
|
| Dit artikel werd reeds 151 keer gelezen. | auteur(s):Ines Minten |
|