| Anatomie. 10 jaar slachten. Abattoir fermé geeft zichzelf een beeldig geschenk. | 11 December 2009 |
Een boek over tien jaar Abattoir fermé (Mechelen) kan niet anders zijn dan een kijkboek en tegelijk een leer- en leesboek, een "vleesboek", een kunstboek, een bedboek en een bijbel, en een reisgids naar de diepten van de onderbuik en de bergen van de begeerte.
Wie Abattoir fermé enigszins heeft gevolgd, weet wat hij in een jubileumboek mag verwachten: een gestolde kijk als herinnering aan explosief erotisch geweld geconfronteerd met reportagekiekjes en beeldschone tederheid uit het rijke fotoarchief, afgewisseld met sterk uiteenlopende, zelfs meertalige teksten waarvan enkele al eens elders zijn verschenen naast versgepleegde beschouwingen in wierookgeur.
Het lijvige boek (320 bladzijden, hardcover) is zonder twijfel een meesterlijk eerbetoon aan de hedendaagse boekdrukkunst, een zeer geslaagde samenwerking van een redactie (Nick Kaldunski, Stef Lernous, Nathalie Tabury) met een vormgever (Thijs Louis) in een origineel drukprocédé van New Goff door Lannoo (Tielt) mede uitgegeven.
Tien jaar Abattoir fermé betekent tien jaar intens werken aan een eigenheid die nog altijd zorgt voor argwaan en soms voor een radicale afkeuring, minder in het buitenland wellicht. Het is dus nuttig voor het inlands publiek dat een aantal uitgangspunten duidelijker worden gesteld. Dat ze zelfs herhaaldelijk duidelijk worden gesteld. Het is dus goed dat het gesprek van Bram De Cock met Pepijn Coudron, acteur en componist (Kreng), dat in 2007 in Etcetera verscheen, in het boek opnieuw onder de aandacht wordt gebracht. Daarin legt Caudron de kern van zijn muzikale gedrevenheid bloot waar hij het heeft over zijn voorliefde voor duistere, lage tonen, op de rand van het hoorbare, over het fysieke gevoel dat daardoor wordt oproepen in de buik en in de "resonantieruimten" in het hoofd van de luisteraar-kijker. De directe fysieke impact van muziek is trouwens bekend, minder bekend is de bijzondere rol die een plotse stilte kan oproepen. En daar is Coudron met Abattoir fermé ook mee begaan.
Andere aspecten van de werking van dit tegendraadse gezelschap, dat door de Nederlandse journalist Martin Schouten ooit als "warmbloedig Vlaams" werd betiteld, zijn onder meer het groteske en vaak absurde gebruik van de mogelijkheden van de "fantastische movie", de erotische film, gekoppeld aan kitscherig escapisme, aan horror en hilariteit en een bestendig geloof in "magiek", wat volgens Stef Lernous iets anders is dan "magie".
Abattoir fermé is vooral begaan met het actuele levensgevoel waar "de generatie van de apocalyps" momenteel mee worstelt, zijnde een fundamentele angst samengesteld uit de alledaagse angsten van de modale burger die niet meer weet wat er gebeurt. Er wordt de mensen van alles wijs gemaakt, aldus Lernous: "Het zijn die persoonlijke angsten die ik aanboor in mijn theater". Hij gebruikt ze als "blikopener", ook als een poging om het publiek anders te leren kijken. Daar heeft filmregisseur Ad-Harry Shredder het ook over in het boek: "Het begint bij de collectieve fascinatie voor de zoektocht achter het bekende". Dat was het ook wat Lernous voor ogen stond toen hij samen met figurentheater De Maan (Mechelen) de griezelmusical Nimmermeer voor kinderen maakte: fascinatie. Hij vond het leuk om een verhaal voor kinderen te maken dat afweek van de norm, vertelde hij aan Angelo Thijssens van Radio Angelo. Nimmermeer gaat over een kind wiens hoofd almaar groter wordt en dat verslaafd geraakt aan formol. Lernous weet dat een zeer jong publiek daar met grote verwondering naar kijkt, maar het zich later dan ook zal herinneren. Die productie werd trouwens door alle leeftijdsgroepen zeer goed onthaald. Wat je als kind op het toneel fascineerde, kan je op latere leeftijd aanzetten om meer (of weer) naar het theater te gaan.br>
Sluit met het feest rond tien jaar Abattoir fermé en de publicatie van Anatomie. 10 jaar slachten, het gezelschap een periode af ? Is alle angst verdwenen, elk taboe doorbroken, zijn pijn en passie voorbij? De toekomst is inmiddels al begonnen, het slachthuis is weer open: er worden nu "grote lappen tekst" beloofd. Terug naar het prille begin?
Abattoir fermé is nog op tournee met Galapagos, een vroegere productie die nog weinig te zien was en door het gezelschap als een sleutelproductie wordt bestempeld. Tot begin maart 2010 in Vlaanderen en Nederland.
Info:
Web: www.abattoirfermé.be
|
| Dit artikel werd reeds 180 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|