Liefde langs de Linkeroever.
Zomer van Antwerpen
unm, Tussen hond en wolf | 10 Juli 2009 |
Een liefdesverhaal on the road. Zo wordt deze productie van het jonge gezelschap unm (Kyoko Scholiers, Louis van der Waal en Maarten Westra Hoekzema) aangekondigd. Een bitterzoet liefdesverhaal. En dat is het ook. Zelfs zeemzoet, maar overtuigend spontaan gebracht, waardoor het echt wel ontroering wekt.
Het publiek wacht in een hangar. Je kunt er rum drinken. Een boekenkast tegen een muur. Raar. Dan nemen we plaats op een tribune. Krijgen regenjasjes, en wat uitleg. Beweging, we zitten op een kar. Je kijkt met koptelefoon op eerst naar een fietser die achter je aan rijdt, die wat over het weer babbelt en dan het verhaal inleidt over een Vlaams meisje op een trein naar Antwerpen, en tegenover haar een Nederlandse jongen. Hij zal in Antwerpen inschepen op een boot naar Australië,zij moet er overstappen op een trein naar Marseille. Vonkjes van nieuwsgierigheid naar elkaar springen over en weer. Ze besluiten uit te stappen, en een wandeling te maken, alvorens 's morgens hun reisdoel verder te zetten. Een wandeling op het blauwe uur, in het Frans is dat 'entre chien et loup', vandaar ook de titel.
En dan zie je ze langs de weg lopen. En wij rijden ze steeds een beetje vooruit. Hun gesprekken vangen we via de koptelefoon op. Het decor is de weg naar de voetgangerstunnel, langs een camping, Sint-Annekestrand, de voor mij totaal onbekende linkeroever. Dat is al een ontdekking. De figuranten in het stuk zijn de toevallig passerende en raar opkijkende joggers en wandelaars. Daarop wordt goed ingespeeld door Kyoko en Maarten. Ook dat maakt dit roadmovie-theater zo aantrekkelijk; De dialogen tussen de personages Kyoko en Maarten komen over als spontane gesprekken tussen de echte Kyoko en Maarten. Het is een aftasten, een bevragen naar visies en opvattingen, een koketteren met weetjes, lekker flauwe humor, artistieke plannen koesteren, kortom: een ontluikende verliefdheid. Gesprekken die overgaan in romantische muziek. Op een bepaald moment is er een gitaarspeler onder een boom bij wie een poosje wordt verwijld. Dan is het tijd om afscheid te nemen. Ze beloven elkaar over een half jaar terug te zien aan de voetgangerstunnel. En ach, het beeld van een vakantieliefde die afgesloten moet worden met fraaie beloften, is – ik geef het toe – herkenbaar. Daarbij had het voor mij mogen stoppen. Een afgewezen hond, een jankende wolf. We rijden met de kar terug, en dan plots verschijnt de fietser-verteller weer, en geeft aan dat het nu negen jaar later is. We zien de twee voor een gebouw, een bibliotheek. Maarten heeft een boek geschreven met richtlijnen voor een geslaagd huwelijk, zij is komen luisteren naar zijn voordracht. Met de fiets aan de hand, wandelen ze richting voetgangerstunnel. Dan fietsen ze. Hij achterop. Woordenwisselingen, wegfietsen, erachteraan rennen, illusies worden ontkracht, emoties en verwijten laden elkaar op. We zijn terug bij het vertrekpunt. De boekenkast is een deel van haar huisje. De weer oplaaiende verliefdheid . Met littekens.
Tussen hond en wolf van unm is een heerlijk, geslaagd project en traject, dat nog tot en met 23 augustus 2009 twee maal per dag wordt opgevoerd en afgelegd.
Info: www.zva.be of www.unm.be
|
| Dit artikel werd reeds 236 keer gelezen. | auteur(s):Tuur Devens |
|