Moskou, een groot circus??
Berlin, Moscow | 27 Juni 2009 |
Je kijkt bewonderend naar de mooie schuin aflopende rode tent, met een zwarte band erom. Als een strik. Als rouwband. Een wand wordt opengeschoven, opgewekt stap je binnen, nieuwsgierig naar wat er gaat komen. Na een dik uur kom je niet vrolijk buiten. Je bent ontstemd over de situatie in Moskou, niet over de productie. Integendeel. De Russische corruptie is zeer mooi en overtuigend in beeld gebracht. En dat slaat je lam.
De mensen van Berlin (Bart Baele, Yves Degryse, Caroline Rochlitz en vele medewerkers) hebben weer toegeslagen. Over hun producties Jeruzalem en Bonanza (zie archief) was ik zeer enthousiast. Moscow is zoals Jeruzalem meer een filmisch dan theaterproject, maar het gaat verder dan louter projectie: In de speciaal voor dit project ontworpen circustent krijg je beelden te zien op zes grote bewegende schermen, en wordt alles kracht bijgezet door de livemuziek van een strijkorkestje en piano.
We staan in de tent rechtop, sommige mensen gaan op de grond zitten. Rondom ons zien we beelden van een tocht door de riolen van Moskou. Een gids legt ons de underground uit van de grootstad. Het is tegelijkertijd een metafoor voor al het smerige dat zich bovengronds afspeelt. Corruptie, winstbejag, maffiapraktijken, omkoperij. Alles draait om geld. In een puur kapitalistische piste. Dan volgen op de schermen sfeerbeelden van de stad, de drukte, de verloedering, de toeristische plekjes, interviews met verschillende mensen, sfeerbeelden van een circus in opbouw, van de show, van de acts met beren en nijlpaarden, van het leven buiten de tent, van de afbraak. Projecties op de afzonderlijke schermen, of soms op twee tegelijkertijd, of van het ene scherm naar het andere schuivend. Ook de schermen draaien langs de tentwanden, komen dichterbij, zakken naar beneden, en versterken de beklemming die van de projecties zelf uitgaan. Een van de geïnterviewde protagonisten is een directeur van een klein circus. Hij is in elkaar geslagen door een maffioso-knokploeg, heeft zijn been gebroken, en op het einde zie je hem op krukken uit het beeld lopen. Ondertussen hebben we verhalen gekregen van onafhankelijke en minder zelfstandige journalisten, van Putin-aanhangers en tegenstrevers. Van een wetenschapsvrouw, gespecialiseerd in kankeronderzoek, die ’s avonds als poetsvrouw moet gaan dweilen om financieel toch de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Er is het verhaal over de burgemeester van Moskou die iedereen die zich kritisch heeft uitgelaten over hem voor de rechtbank sleept en het geding altijd gewonnen heeft. En zo veel meer. Maar steeds over de corruptie van de rijken en machtigen dezer stad. Over de steeds aanwassende kloof tussen arm en rijk. Indringend is het beeld op een van de schermen van een clown in een geel pak die voor de artiesteningang van de tent met zijn hand over de reling hangt, en staart. Minuten lang.
Bijzonder knap is de montage van de beelden van de interviews, van de stadsbeelden, van de circusacts, de parades, de demonstraties enzovoorts. Niet alleen daardoor overstijgt deze productie haar documentair karakter, maar ook door de projecties op de zes schuivende schermen en door het strijkkwartet en de pianist die de soundtrack van Benjamin Boutreur spelen.
Is dit nu film, een documentaire, een muziektheatervoorstelling? Moscow is alles van dat, en nog zoveel meer. Moskou als circus? Gaat dat zien!
Info : www.berlinberlin.be
|
| Dit artikel werd reeds 172 keer gelezen. | auteur(s):Tuur Devens |
|