Knap verteltheater aan touwtjes.
fABULEUS en STUK met Annelies Van Hullebusch en Sofie Palmers , Sorry dat ge 't zo te weten moet komen maar beter nu dan ooit. | 6 Mei 2009 |
Daar staat ze, op een houten stellage in het vierkant. Alsof ze wil zeggen: ik kan niet anders. Touwtjes hangen er rond dat vierkant. Onverstaanbare woordjes worden gemompeld, als klanken deemsteren ze verder uit. Ze trekt aan een touwtje, een kopje komt naar boven. Een andere touw, en een thermos verschijnt. Ze probeert koffie vanuit de bungelende thermos in het kopje te mikken. Dat lukt gedeeltelijk. Ze neemt een slokje, de toon is gezet, en dan begint ze haar verhaal. Koffieklets, over de plots overleden Jacqueline. Een uurtje en twee eeuwen familiekroniek later verlaat ik blijmoedig de zaal. Blij omdat ik van een prachtvoorstelling heb kunnen genieten. Een voorstelling met objecten, heel ambachtelijk, los van alle technologische hoogstandjes, maar gewoon met touwtjes en dagelijkse objecten. En blij dat het werk betrof van jonge theatermaaksters. Dat geeft hoop voor de toelomst van dit soort obectentheater.
Bij fABULEUS zitten jonge makers goed. Wat ik tot nog toe aan producties heb gezien die jonge mensen onder de vleugels van fABULEUS hebben kunnen maken, stemt tot grote tevredenheid. fABULEUS bestaat nu een dertien jaar, en al heel wat talentvolle jongeren hebben daar hun eerste stappen op dans- en theaterpodia gezet. Een aantal van deze jongeren gaat verder in die richtingen studeren, en professionaliseert zich. En dan biedt fABULEUS deze jonge mensen de kans om hun artistiek ei te leggen, met de nodige logistieke steun en artistieke coaching. Dat lukt heel mooi. Vorig jaar was ik heel verrast door Bananen Drijven Niet van Roos Van Vlaenderen en Annelore Stubbe (zie archief), dit jaar door Leuke Mieke van Leen Roels (zie archief) en nu dus opnieuw door de productie van Annelies Van Hullebusch en Sofie Palmers.
Sofie Palmers speelde als tiener in verschillende fABULEUS -producties . Zij ging daarna naar de Toneelacademie van Maastricht, ontmoette daar Annelies Van Hullebusch die de opleiding Theatraal Perfomer volgt. Samen hebben ze nu Sorry …. gecreëerd.
Aanleiding tot deze productie was een foto van een visserskop ( gemaakt door Stefan Van Vleteren), en dan nog wel de aandacht trekkende dikke neus. Annelies is daarover gaan fantaseren, heeft de kop een karakter gegeven, maakte er verhalen over. Dat materiaal is dan samen met Sofie Palmers tot een verhaal gebreid over een vrouw die deze visser ontmoet heeft, een kind van hem krijgt. Hij vervult nu slechts een kleine rol: hoofdpersonages zijn de vrouw en haar dochter. Sofie Palmers vertelt het verhaal over Sofie, en haar moeder Jacqueline. Het komt allemaal heel autobiografisch over. Of het dat ook is betwijfel ik, maar eigenlijk doet dat er ook niet toe. Het is gewoon een mooi verhaal. Moeder Jacqueline is verongelukt, haar begrafenis volgt, en via flashbacks en zijverhalen krijgen we haar verhaal, en het verhaal over haar familie, het verhaal over Sofie, het verhaal over liefde en dood, het verhaal over mensen, dé mens, een pakkend existentieel verhaal. En door de manier waarop het verteld en gebracht en gespeeld wordt, krijgt het nog meer impact. De objecten die aan de touwtjes naar boven getrokken worden en verrassende illustraties zijn bij het verhaal, het miniatuurdorpje met kerk en huisjes en verlaten pandjes die tijdens de begrafenisstoet opflakkeren, de klanken die ingezet worden en herhaald waardoor meerstemmige melodieën klinken, het lichaam dat in de verte in rode vlammen gloeit. Dat alles en zoveel meer bekoort en charmeert in dit markante verteltheater. De vertelling vloeit organisch over in de objecten aan touwtjes en uit doosjes, en het aan een touwt bungelend poppetje Sofie op het einde rondt het verhaal ook qua vorm mooi af. Het was niet alleen het verhaal van de moeder en van een klein beetje zeeman, het was ook haar verhaal.
De twee jonge theatermaaksters hebben als met een toverlantaarn een stukje theater gemaakt dat verwondert en beklijft. En ik geef toe, zo ervaar ik theater heel graag.
Info: www.fabuleus.be en www.stuk.be
|
| Dit artikel werd reeds 266 keer gelezen. | auteur(s):Tuur Devens |
|