Speelse overmoed van Prometheus.
Theater Tieret, Hybris | 15 April 2009 |
Theater Tieret timmert al een aantal jaren aan de weg van goed figurentheater, en wat zij brengen zit snor. Een van hun eerste producties Eefje Blauw kende terecht succes. Met Hybris wonnen ze het Landjuweel voor figurentheater, een wedstrijd voor amateurtheater. Maar de mensen van Tieret zijn geen amateurs, ze zijn professionelen, weliswaar nog niet structureel gesubsidieerd. Voor Hybris kregen ze projectsubsidie, en terecht, de productie staat er als een hechte mengeling van theater, muziek, en poppen. Een voorstelling met inhoud, humor, en spitsvondig spel. Met een hoog Theater Froe Froe- gehalte (de poppen zijn door Patrick Maillard van Froe Froe gemaakt), maar toch weer net even anders.
Voor Hybris heeft Joost Van den Branden zich gebaseerd op de mythische verhalen van Homeros en Hesodius. Het stuk verhaalt op komische wijze het lot van Prometheus, de persoon tussen de goden en de mensen. Hij zit rechts mensjes te beeldhouwen, boven hem tronen Zeus en Hera en Aphrodite, voor hem flikkeren vuurlichtjes. Links verschijnt het godje Eroske die het pijlenschieten oefent en oefent, en vaak verdoeme moet kreunen want het lukt nog niet goed. Maar door zijn verdwaalde pijltjes stuurt hij wel situaties in een niet door Zeus beoogde richting. Zeus is een dikke vette snurkende zuipende bol. Zijn vrouw is allicht een vreselijk tang van een wijf, Aphrodite is niet blond, maar gedraagt zich naar het clichébeeld van het dom blondje, en wat later verschijnt ook Pandora met dikke borsten en haar doosje. Die goden-personages zijn allemaal poppen, en stijgen in hun poppengedaante uit boven de gewone mens. Ze worden overtuigend gemanipuleerd en van stemmetjes voorzien door Joost Van den Branden. Prometheus wordt gespeeld door een acteur (Wim Van de Velde), die zich ook als poppenmanipulator van beneden naar boven begeeft. Een belangrijke rol heeft de percussionist Pat Riské die onder de hemel met al zijn (slag)instrumenten voor de angstaanjagende klanken, dreunen en trommelslagen en nodige bruitage zorgt, en dat geeft de productie de nodige schwung. Het verhaal is voor kinderen gemakkelijk te volgen, en zit vol grapjes op hun niveau, maar menig bijwijlen melige kwinkslag richt zich ook tot de volwassenen. Het blijft gewoon leuk, Tieret trapt niet in de valkuil van menig figurentheater dat er inventieve procedés en spitsvondige gags worden uitgemolken. Alles is mooi gedoseerd, en het spel gaat heel gezwind over van hemel naar beneden, van Prometheus naar Eros, van wraaklawaai naar intimistische klanken. Het hilarisch en bijwijlen zalig absurd spel doet natuurlijk denken aan het spel van Theater Froe Froe, maar Tieret imiteert Froe Froe niet, is net door de stemmetjes, de uitwerking van het verhaal en door een meer ambachtelijke poppenmanipulatie anders. Hier ook geen video- en filmtechnieken, maar gewoon en lekker bruut spel. Zonder overmoed en pretentie, in een eerlijke theaterbescheidenheid.
Info: www.tieret.be
|
| Dit artikel werd reeds 2116 keer gelezen. | auteur(s):Tuur Devens |
|