Voor en achter spelen en genieten.
Circus Ronaldo, Circenses | 10 Februari 2009 |
Mama Maria zit in haar fauteuil naast de schminktafel, naast het rode doek backstage. Haar zonen draven op, haar schoondochter, én haar kleinkinderen. De jongste, Pepijn, haalt achter de schermen allerlei schalkse fratsen uit, de andere kleinzoon mag al in de piste zijn jongleerkunsten met brandende fakkels tonen, en begeleidt zijn vader Danny met trommelgeroffel bij zijn clowneske acts. Mama Maria Ronaldo zelf trotseert de zwaardentrap, papa Johnny Ronaldo toont zijn schietkunsten, en zoon David probeert als stalmeester de bijwijlen hilarische en chaotische toestanden voor en achter het gordijn onder controle te houden. Drie generaties aan het werk, en de mama zag dat het goed was.
Circus Ronaldo zal de komende seizoenen weer door Vlaanderen, Europa en over heel de wereld haar nieuwste productie tonen. Ik vermijd bewust het woord 'show' dat je eerder met een circus associeert, want wat Ronaldo brengt, is meer dan een vertoning van menselijke circuskunsten. Circenses verwijst naar Panem en Circenses, brood en spelen. Hier wordt inderdaad gespeeld, maar het is meer dan entertainment. Ook in deze productie biedt Ronaldo een heerlijke artistieke meerwaarde aan circustheater.
Dit keer krijgt het publiek niet alleen de voorkant te zien, niet alleen de eigenlijke voorstelling die zich in de piste afspeelt, maar ook wat er zich achter de coulissen en het rode gordijn afspeelt. Je kiest eerst voor de ene kant, en na de pauze voor de andere kant. Totaal gescheiden van elkaar. Alleen de kristallen kroonluchter en alles wat zich daarin afspeelt, is door beide publieken te zien. Ik zag eerst de frontstage, en daarna de backstage. Dat had het voordeel dat je backstage wist voor welke act men zich klaarmaakte en waarom de andere kant rond de piste lachte en applaudisseerde.
Zoals we van Circus Ronaldo gewoon zijn, schuilt onder de entertainmentacts een gelaagdheid van poëzie, van melancholie, van existentiële duende. Zij brengen een familie op de scène, met hun liefde, hun ruzietjes, hun plagerijen, hun speelsheid, hun creatieve ontladingen en dat kan wel eens botsen. De aankleding van de acts charmeert en beroert. Een stoet van fakkels en trom, van Johnny gehuld in een zwarte cape (als symbool voor de dood en vergankelijkheid?) en de danseres die op een kussentje een komkommer als een relikwie voor zich uit draagt, met daarna de mama in een draagstoel, die stoet met vuur en mysterieuze gedaanten leidt de act zwaardlopen in. En deze act is nog niet gedaan, of een volgende stoet leidt naar de kleine kinderen, naar jonglerieën, stuntwerk, pure nonsens, naar acrobatie in de nok, naar het verdwijnen door de nok.
Centraal figuur is Danny, de clowneske august, die in zijn jonglerieën en spel een intrinsieke weemoed draagt en dat charmeert natuurlijk enorm. Steeds geeft hij een meerwaarde aan de acts van Kimi Hartmann (van Circus Picolini) die gracieus op het koord danst, van Nadine Ronaldo die haar boosheid volledig afreageert in het messenwerpen, van vader Johnny die vanop zijn houten paard ballonnen kapotschiet. Kleinzoon Nanosh zoekt al draaiend met de lasso zijn plek in de piste en in de toekomst. Andere mensen hebben zich bij de familie Ronaldo gevoegd, zoals acteur Luk D'Heu die vanonder zijn zware snor bulderlachen laat galmen en de Italiaans klinkende jabbertalk van de Ronaldo's aanvult met Duits luidend gevloek. Grappige, hilarische en visueel beroerende momenten volgen elkaar snel op, zeker aan de voorkant. Backstage gebeurt er nog wat te weinig, er is te veel getalm, er wordt te veel herhaald, maar dat zal na een reeks voorstellingen wel verbeteren.
Zuiverend en helend vuur komt veel voor in deze voorstelling, zowel front- als backstage. Vuur dat dreigt het rode gordijn in de fik te laten opgaan, maar ook vuur dat er voor zorgt dat de twee zijden van de piste samenvallen, dat er één grote publieke cirkel ontstaat, en dat wij allen gepakt worden door het spel van Danny en zijn zoon Pepijn als zij samen op hun trekzakken spelen. Zij vullen elkaar aan in melodie, spelen samen, geven de klanken aan elkaar door. De artistieke fakkel wordt doorgegeven aan de zevende generatie. De mama van de vijfde generatie knikt, en ziet dat het goed is.
Voor meer info over de geschiedenis van Circus Ronaldo, het leven in woonwagens rond de tent en speeldata: zie www.circusronaldo.be
|
| Dit artikel werd reeds 474 keer gelezen. | auteur(s):Tuur Devens |
|