| Afscheid van Carl Ridders | 21 December 2008 |
Acteur en regisseur Carl Ridders is op 50-jarige leeftijd, op 7 december 2008 in zijn woning te Antwerpen overleden. Hij leed aan een ongeneeslijke spierziekte en pleegde euthanasie.
Carl Ridders werd geboren op 20 juni 1958 in Roosendaal (Nederland). Hij was acteur in diverse gezelschappen en sedert 1986 was hij ook te zien in een aantal tv-reeksen, waaronder Adriaen Brouwer, Recht op Recht, Flikken, Witse, Aspe, Spoed (dokter Koen Laenen in zes afleveringen). Opmerkelijk was zijn vertolking in de speelfilm Het sacrament, waarin hij de rol van Claude speelde, de homofiele jonge man die na een familiale herdenkingsmis bij pastoor DeeDee verdrukte gevoelens opwekt. Claus situeert dit verhaal in de jaren negentienhonderd vijftig. Meteen voor Claus ook een zoveelste afrekening met een hypocriet Vlaanderen. Het sacrament is gebaseerd op zijn boek Omtrent DeeDee (1963) en was aanvankelijk eigenlijk als filmscenario bedoeld. De verfilming ging niet door en Claus maakte er dan een roman van en in 1971 ook nog en met succes, het toneelstuk Interieur. In 1989 werd het dan toch een film met als titel Het sacrament, door Claus zelf geregisseerd met een sterke cast waarin onder meer, benevens Carl Ridders, ook Ann Petersen, Frank Aendenboom, en Jan Decleir. Filmcritici waren verdeeld over de regie van Hugo Claus maar noemden Ridders "de revelatie" van Het sacrament.
Het was niet de ambitie van Carl Ridders noch voor de film noch voor het theater de status van "vedette" te verwerven. Hij was een zeer degelijk en consequent acteur die zich nooit opdrong, al had hij heel wat in zijn mars. Hij had een affiniteit met de Franse auteur Jean Genet, die ook R.W. Fassbinder intrigeerde. Benevens zijn vertolking in Les paravents, deed Ridders ook de regie van Saint Genet, een bewerking voor theater van het boek dat J.P. Sartre in 1952 aan Genets omstreden levenswandel en –filosofie wijdde.
Toen einde 1997 in Antwerpen Barre Weldaad begon, kreeg Ridders van Stef Driezen de hoofdrol in Onder de vuurblauwe hemel, een bewerking van de roman Le bleu du ciel, van Georges Bataille, met als hoofdmotief de relatie tussen sexualiteit en geweld, erotiek en religie. In de rol van Tropmann zette Ridders zich fysiek en verbaal bijzonder sterk schrap tegen de weerbarstige ruimte van de Baudelokapel in Gent. Eveneens voor Barre Weldaad maakte hij in 2004 de soloproductie De Elzenkoning, waarvoor hij ook zelf de tekst schreef en de scenografie ontwierp. In dit stuk, naar Le roi des aulnes van Michel Tournier gaat het over een kinderlokker en de mythe van bedrieglijke aantrekkelijkheid van extreme ideologieën. Acteur Ben Van Ostade had Carl Ridders op het idee gebracht deze solo te schrijven en te spelen en heeft hem (samen met Stef Driezen) daar ook in begeleid. Ridders prestatie kreeg unanieme lof. Velen zullen zich hem herinneren in zijn rijzige gestalte, met iets van een roofvogel in aankleding en houding. In een verdere passage tovert de belichting zijn gezicht om tot een wolvenkop, maar uiteindelijk meet hij zich ook de allures aan van een koning. In zijn bloedrode mantel is hij heerser over een onderwereld waar erotiek en macht met elkaar wedijveren.
In dit fascinerend theaterbeeld zal Carl Ridders ongetwijfeld en terecht bij velen nog blijven voortleven als een gedreven mens, speler en kunstenaar. Bedankt, Carl.
Info: barreweldaad@telenet.be of www.barreweldaad.be
|
| Dit artikel werd reeds 253 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|