Theatermaggezien ®
omdat theater belangrijk is...
ARCHIEF 2000 - 2014

Leve de buitenbeentjes.
Kabinet K, Einzelgänger (voor +8)
29 November 2008

Een vuilniszak tolt aan een draad rond, zakt wat, komt op een plank terecht die wipt en die een andere plank voortduwt, waardoor een ladder aan het wandelen gaat. Dan valt er een bal, een kraan gaat lopen. nog zoveel meer biedt het openingsbeeld van Einzelgänger. Het is een mobiele installatie die door een domino-effect in beweging wordt gebracht. Het refereert naar de werken van de Zwitserse kunstenaars Peter Fischli & David Weiss. Hun bekende installatie waarin de ene knal uit een blik een ander vat in beweging zet en waarin planken en katrollen hun eigen weg kiezen, is The way things go. En dat correspondeert ook met Einzelgänger. Mensen die zich niet direct bij een groep aansluiten, zich wat afzijdig gedragen en liever alleen zijn. Maar door hun gedrag kunnen ze wel andere mensen inspireren, in beweging brengen.
En zet vijf van die vreemde vogels op de scène bij elkaar, dan krijgen zij elkaar aan de gang en in beweging, en creëren ze een dansstuk. De een stoot de ander aan en om, en zo ontstaat een prettige, dansante mobiele.

Deze dansvoorstelling is van Joke Laureyns en Kwint Manshoven. Beide zijn actief als choreografen en dansers en als begeleiders van de kinderateliers bij o.a. Kopergietery. Zij waren ook de makers van het mooie Questo Ricordo (zie archief), een dansvoorstelling met volwassenen en jongeren en voor kinderen. Deze keer brengen zij onder de naam van Kabinet K. (wat klinkt dat kafkaiaans!) met vier dansers en een muzikant/performer, ook weer een stuk voor kinderen. Ze wilden met volle goesting een voorstelling maken die 'buiten de lijntjes kleurt.', over niet-meelopers die zelf zoeken naar het leven. Over dromers, vrijbuiters, buitenbeentjes, er-niet-bijhoorders, uit-het-nest-gevallenen of weg-geworpenen die in hun niemandslandje rondscharrelen. Inspiratiebron was een documentaire van Joost Conijn over kinderen die samenleven op een verlaten industrieterrein: "geen ouders die zeggen om hoe laat ze moeten gaan slapen, veel spannende rommel waar ze fantastisch mee kunnen spelen en bovendien leven ze op een gezellige maar ongewone manier samen."

In hun eigen ritme lopen de vijf over de scène die eruitziet als een vuilnisbelt met lekker veel rommel en materiaalstukken. Ze zoeken voor zichzelf iets uit, ze zijn individueel met van alles bezig. De een knutselt, de ander maakt muziek, weer een ander test een apparaat uit. Schoorvoetend schuiven ze aan rond een kampvuur, communiceren in verschillende talen met elkaar, ontdekken elkaar in hun dansante spel. Een stoel wordt doormidden gezaagd en omgeknutseld tot een bank.. Knutselen doe je in een eentje, maar het resultaat kan maar waardering krijgen als je het aan anderen toont. Die ermee lachen, ermee dollen, je plagen en uitlachen, en ook wel pesten. Daarna maken ze samen met allerlei attributen een groot mannetje.

Vijf Einzelgänger, vijf zonderlingen die met elkaar verbonden worden in het pure plezier om dingen te doen. Want die speelsheid straalt deze productie uit. Spelletjes, zoals 1-2-3- piano of verstoppertje of billetjetik of alleen maar op gelegde planken mogen staan en lopen, dat alles en zoveel andere kinderspelen vormen de uitgangspunten voor bewegingsmodules. Maar steeds zit er een kwinkslag in die herkenbare spelletjes, en krijgen ze verrassende wendingen. Als een pipi-langkous plezier in het leven ontdekken, zelf uitvinden, je weten te handhaven. En dansend gaat dat een stuk lekkerder. Mooi.

Einzelgänger is een dansvoorstelling met vaart, met veel afwisseling, met pittige muzikale momenten, en vooral met heel veel dans-spelplezier. Dat charmeert jong en oud.


Info: www.kabinetk.be

Dit artikel werd reeds 229 keer gelezen.auteur(s):Tuur Devens