Haralds feestje van Het Zesde Bedrijf Broers houden elkaar een niets verhullende spiegel voor | 17 Oktober 2008 |
Lenny, de man met de succesvolle carrière en het hypergedesignde huis, organiseert een feestje voor zijn broer. Harald heeft zijn leven blijkbaar een stuk minder op orde. Pas ontslagen uit een afkickcentrum moet hij dringend herevalueren wat hij met zijn leven wil aanvangen. De oude vrienden die uitgenodigd zijn, bellen één voor één af, meestal met vrij doorzichtige excuses. Dit niet bijster originele uitgangspunt is het startschot van een fijne, tragikomische voorstelling over (verloren) idealen, broederbanden en toekomstbeelden die vooraf allesbehalve voorspeld, laat staan gedroomd waren.
Het beginbeeld toont Harald (Steve Aernouts) in een wit konijnenpak. De kleur van die outfit is het enige wat past is het minimalistische designinterieur van zijn broer. Lenny (Jeroen Perceval) heeft er veel geld voor gegeven en er zit dan ook een heus concept achter. Hij legt uit dat Van Gogh en de Provence als inspiratiebron hebben gediend. Zo'n uitspraak over een spierwitte woonkamer, aangekleed met een oncomfortabele, tot sofa verheven boomstam en een gordijn van worsten, speelt onherroepelijk op de lach. Daarmee is meteen ook de parodiërende, hekelende ondertoon van de voorstelling gezet. Dat Lenny's leven uit niet veel meer dan praatjes bestaat, blijkt later des te schrijnender. Hij houdt graag de schijn op dat hij een gelukkig gezin heeft, maar uiteindelijk blijkt dat zijn vrouw hem al een tijd heeft verlaten. De yuppie in tennisoutfit die met zijn overdreven verende stap achter elke bombastische ringtone van zijn GSM aan holt, blijkt een omhooggevallen dertiger die het moet hebben van uiterlijk vertoon en die gewrongen zit in de mal van verloren idealen. Zodra je een kind hebt, blijft er geen tijd meer voor idealen, bijt hij zijn broer toe.
Harald heeft in het afkickcentrum het failliet van zijn volwassen leven vrij direct onder ogen moeten zien. In tegenstelling tot Lenny heeft hij wél lang vastgehouden aan de idealen die ze vroeger deelden, maar ze hebben hem niet ver gebracht. Naarmate er meer gasten afbellen en de alcohol rijkelijker naar binnen wordt gegoten, wrijven de broers elkaar hun meningen almaar ongezoutener in. Ze halen herinneringen op aan een experimentele theatervoorstelling die ze samen opzetten en die nog grote lof heeft geoogst in de pers (het belachelijke konijnenkostuum blijkt een nostalgische verwijzing daarnaar). Uit het fragment dat de broers spontaan ten beste geven, blijkt dat hun voorstelling hoogst antikapitalistisch was en opriep tot actie. Niets ervan is echter ooit reëel geworden. Dat besef snijdt. Deze verhaallijn geeft de voorstelling een erg hoog 'Is dit nu later'-gehalte. Ze doet het publiek even stilstaan bij zijn eigen jeugdidealen en wat daar dan wel van terecht is gekomen. Op die manier tilt het duo de plot een eind voorbij de gemakkelijke lach.
Daarnaast gaat Haralds feestje ook in hoge mate over de relatie tussen twee broers. Auteur-acteur Jeroen Perceval heeft in zijn tekst enkele likjes mosterd verwerkt uit True West van Sam Shepard, maar vooral ook ervaringen met de eigen broers van beide acteurs (filmmaker Steven Perceval en acteur-cabaretier Roy Aernouts) zijn in het script geslopen. Lenny en Harald zaten ooit blijkbaar op dezelfde golflengte, maar in de periode van het feestje zit het lichtjes scheef tussen hen. Ze hebben na hun gemeenschappelijke theatersucces radicaal verschillende wegen gekozen en begrijpen de motieven van de ander niet bijster goed. Tegelijk hangt er jaloezie tussen hen, en onuitgesproken problemen van vroeger. Doordat ze, na een aanvankelijk moeizaam verlopend communicatieproces, elkaar toch weer op de onverbloemde feiten drukken, houden ze elkaar een fameuze spiegel voor. Tussen de gemene steken, de uit hun kindertijd weer opgediepte, flauw pestspelletjes, de ruzies én de liefdesverklaringen door, begint het de broers elk individueel te dagen. Ze schreeuwen elkaar dingen toe die broers en zussen alleen maar tegen elkaar durven te zeggen, precies omdat ze weten dat ook alléén maar een broer of zus zoiets van ze pikt. Het maakt de verwijten des te harder, de gevolgen misschien zachter, maar het besef ook des te scherper.
De leden van Het Zesde Bedrijf kiezen bewust voor korte speelperioden, zodat ze een stuk in een volgend seizoen ietwat gerijpt weer uit de kast kunnen halen. Hernemingen van Haralds feestje volgen dus waarschijnlijk nog.
|
Dit artikel werd reeds 288 keer gelezen. | auteur(s):Ines Minten |
|