Revue
Van Ruud Gielens voor KVS | 27 Juni 2008 |
Gisteren stonden we nog aan de rand van de afgrond
Maar vandaag zetten we een grote stap voorwaarts.
De KVS sluit het theaterseizoen af met een voorstelling die qua opzet net even uit de band springt: een revue. Een revue, technisch gezien een collagevoorstelling zonder enige verhaallijn met een komische (politieke) inslag, zie je vandaag niet meer in de theaterzalen. Ruud Gielens brengt daar verandering in.
De bindende factor tussen alle dansjes, sketches en liederen is het decor. Het speelt zich af in een parlement dat knipoogt naar de communistische, fascistische en andere vlaglievende en vendelzwaaiende regimes. De zetelende politici bladeren verveeld door de krant en betwisten elkaar in steeds absurdere discussies.
Ruud Gielens speelt veel met het rode doek, net als de revue, een theaterrelikwie. Nu eens een gezamelijke scène voor het doek, dan weer een kort solootje voor het doek. In een ongelooflijke rotvaart wisselen de sketches zich af waardoor niemand de kans heeft om echt iets af te maken. Er wordt voortdurend over elkaar heen gepraat, gekropen of gezongen.
Van personages is geen sprake en dacht het publiek zich soms in te leven in een of andere schrijnende situatie dan is daar meteen weer een lied of een dansje dat wordt ingezet.
Het hoge tempo maakt de voorstelling heel aangenaam om volgen en dat is misschien net waar het schoentje wringt. Het is allemaal nogal braafjes. Nergens wordt het pijnlijk, brutaal of bitter. Achter de vele sketches schuilt wel een maatschappijkritiek maar ze beklijft niet. Een politica die dankzij haar knappe uiterlijk en de royale inkijk in haar rokje de menigte overtuigt van haar gelijk. De middenstander die het bouwen en afschermen van een eigen villa vooral als een daad van menslievendheid ziet. Parlementaire discussies die vooral gaan over wie wie nu een vriend mag noemen en wie de continuïteit waarborgt.
Je betrapt jezelf erop dat je vooral goed gelachen en gegniffeld hebt, nieuwe inzichten levert de voorstelling je niet op. Het is een uitvlucht om eindelijk eens te lachen met de absurde politieke situaties en discussies in dit land. En gelukkig staat Revue ook ver van Geert Hoste omdat ze via een vaak visuele omweg toch dieper graaft dan de oneliner.
Knappe voorstelling, al had ze wat harder mogen zijn. We zijn wat gewend in dit land.
|
| Dit artikel werd reeds 407 keer gelezen. | auteur(s):Arnaud Deflem |
|