| Die Fliege fliegt und stürzt verrückt: dat reiken naar iets van Steffie Van Cauter | 7 Februari 2008 |
Na haar afstudeerproject Ich bin Alleine, waarmee ze in 2006 één van de laureaten was bij Theater aan Zee (TAZ), gaat Steffie Van Cauter verder op de weg van het multimediale. Een aantal aanzetten die ze dan gaf, zijn nu in Die Fliege fliegt und stürzt verrückt meer uitgewerkt en komen minder abstract over. Helemaal helder is het parcours dat ze verder wil bewandelen echter nog niet.
Het is goed dat een speler niet direct in de kaarten laat kijken. Onder meer daarom was Ich bin Alleine een interessante kennismaking met Steffie Van Cauter. Ze liet uitschijnen dat ze meer dan één troef achter de hand hield. Met Die Fliege fliegt und stürzt verrückt, trekt ze de troefkaart van het objectentheater in combinatie met animatiefilm, een opeenvolging van tekeningen zonder scenario. Ze tekent graag en kan zichzelf verrassen met wat er na die ene lijn waaruit ze vertrok, te voorschijn komt. Je ziet prettige combinaties zoals bomen met telefoon, vaak surrealistisch, en altijd zijn er die vertikale lijnen, dat reiken naar iets.
Het speelvlak is bezaaid met objecten: wat keukengerei en kleine en grote machinerieën uit allerlei afgedankt materiaal. Wielen en andere dingen die in beweging komen en geluid voortbrengen of waarmee Steffie geluiden kan maken. Steffie is vooral de stille observator van een wereld waarin alles object is, ook de eenzame mens die daar wandelt.
Dit filosofisch gegeven blijkt de actrice te intrigeren maar ze blijft observeren. Ze manipuleert wel één en ander, maar daar springen geen vonken uit. Het spelen met de tegenstelling van de mens als schepper tegenover de uitdagende materie zit er nauwelijks in. Het is allemaal zo ernstig en gewoon leuk.
Het interessante aan het work-in-progress van Steffie Van Cauter is, dat ze koppig blijft doorgaan op de gekozen weg. Dat ze niet voor één gat te vangen is en zeker niet voor epigoon wil doorgaan. Met haar keuze voor een combinatie van objecten met animatiefilm komt ze hoe dan ook op glad terrein. Op een haast onbekend terrein eigenlijk. Cartoon- en objectentheater worden hier weinig beoefend en zijn dan ook weinig gekend. Wat Radeis er meer dan twintig jaar geleden van maakte, heeft nu archiefwaarde. Ex-Radeisspeler Pat Van Hemelrijck is met zijn Alibi-collectief (Brussel) aan de weg blijven timmeren met een zelfde koppigheid waarvan ook Van Cauter blijk geeft. Daar moeten we het tot nader order mee stellen.
Die Fliege fliegt und stürzt verrückt is nog te zien op 16 (17 u.) en 17 februari (15 en 20 u.) 2008 in Oostende, Koninklijk Atheneum; op 7 juni 2008 in GC De Route in St-Gillis-Waas.
info@walpurgis.be
|
| Dit artikel werd reeds 601 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|