| De 12 van 2007… (volgens Roger Arteel) | 31 December 2007 |
Het verleden laat niet los. Mijn favoriete voorstellingen van 2007 zijn (in willekeurige volgorde):
- Romeinse Tragedies – Toneelgroep Amsterdam
- Wolfskers – Het Toneelhuis en LOD
- Naar Andorra – Theater STAP
- Ruhe – Muziektheater Transparant
- Maeterlinck – NTGent en Tg Amsterdam
- Hedda –'t Arsenaal
- The Bult and the Beautiful – Theater Antigone
- A funny thing is happened to me – De Werf (Brugge)
- My Flesh My Blood – Lodewijk/Louis
- Citytrip – Malpertuis
- Tourniquet – Abattoir Fermé
- De Koning zonder schoenen – 4Hoog
Opvallend voor 2007 is het belang dat theatermakers hechten aan het verwerken van het verleden. Politieke, sociale en persoonlijke toestanden en herinneringen, het collectieve en eveneens het individuele geheugen, worden opgeroepen en ontleed. Dit gebeurt in vormgevingen en vertolkingen die de feitelijke gebeurtenissen ver overstijgen. Het documentaire en het anecdotische worden zoveel mogelijk vermeden. Er is gestreefd naar universaliteit en tijdloosheid.
Die verhevigde belangstelling voor het verleden is niet vrijblijvend. Je voelt de huivering voor een herhaling van bepaalde feiten, zonder dat het belerend wordt. Ook hier gaan ethiek en esthetiek trouwens samen.
De twaalf voorstellingen die mijn voorkeur genieten en in première zijn gegaan in 2007, kan ik in groepjes indelen.
Tot het eerste groepje reken ik Romeinse Tragedies van Tg Amsterdam in een regie van Ivo Van Hove, Wolfskers door het Toneelhuis/LOD, regie Guy Cassiers, Naar Andorra, door theater STAP, Ruhe door Muziektheater Transparant in een regie van Josse De Pauw, Maeterlinck van NTGent, Tg Amsterdam en Christoph Marthaler. Deze producties, hoe verschillend ook van tijdskader en aanpak, sluiten aan bij de trend het verre zowel als het nabije historische verleden terug onder ogen te brengen. Dat kan verwonderlijk lijken voor Romeinse Tragedies, maar het samenvoegen van "politieke" stukken van Shakespeare kan niet anders dan verwijzingen inhouden naar hedendaagse politieke machthebbers en manipulatie.
Een tweede kleine reeks gaat over het persoonlijke, het intieme en vaak zeer recente verleden van de personages. Daartoe behoren Hedda van H. Ibsen en 't Arsenaal, regie Michael De Cock, The Bult and the Beautiful, van Bart Meuleman en Antigone Kortrijk, A funny thing happened to me van Simone Milsdochter en De Werf (Brugge), My Flesh My Blood van Lodewijk/Louis. Op te merken valt dat een "klassieke" auteur als Henrik Ibsen actueel blijft en helemaal niet stoort in het rijtje van hedendaagse teksten.
Dan zijn er nog een drietal voorstellingen waarin de makers op een bijzondere manier experimenteren met de gesproken taal, de lichaamstaal of met beeld én taal. Deze zijn Citytrip van Filip Vanluchene en Malpertuis, Tourniquet van Abattoir fermé en De koning zonder schoenen, een kleutervoorstelling van 4Hoog.
Al de genoemde producties hebben meer kwaliteiten dan deze die hierboven zijn aangehaald. Sommige stukken zijn nog te zien en in 2007 waren er ongetwijfeld nog meer te bewaren voorstellingen. Eén recensent ziet niet alles en de regel was: hou je aan twaalf.
|
| Dit artikel werd reeds 405 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|