Grootse groteske poppenkast
KVS en RO Theater, Koning Lear | 8 November 2007 |
King Lear is, na meiskes en jongens en Onschuld, al de derde samenwerking tussen de KVS en het Nederlandse RO Theater. Beide stadstheaters beroemen zich op hun sterke band met de stad, hun fijngevoelige wortels in de samenleving. Wanneer we dan een Shakespeare voor ogen krijgen, gaan we al snel op zoek naar de maatschappelijke relevantie, een eigentijdse interpretatie.
En echt serieus lijkt de tragedie niet te beginnen. Voor het enorme toneeldoek komen en gaan de gekste personages. Flamboyante schmink, houterige bewegingen en een zeer gestileerde positionering doet erg denken aan een poppenkast à la Jan Klaasen. Maar in deze poppenkast is er weinig begrip voor elkaar. Bij de minste discussie gaat men vloeken, verbannen en moorden. Heerlijk hedendaags.
Zandwijk gebruikt veel kleurrijke en groteske beelden om het verhaal te vertellen. Op deze manier komt de koningstragedie dubbel zo hard op het publiek neer. Wat begint als grappig eindigt pijnlijk en bitter. De beelden krijgen een wrange smaak en worden gespleten door de klanken van orgels die dwars door het decor uitsteken.
Je ziet de koning van overmoedig en ijdel langzaam evolueren naar een gekrenkte en twijfelende koning. Een oude man. Tot de storm losbreekt. Het stormt nu niet alleen op het podium maar ook in het hoofd van de gekwelde koning. Het grote doek opent zich en een enorme trap leidt tot helemaal in de nok van het gebouw. De koning moet deze trappen op, tillemop! tillemop!, en weer omlaag, als een lijdensweg naar de waanzin, het inzicht en uiteindelijk ook de dood. Net als zijn kleren, werpt onze oude koning zijn hoogmoed af, zijn koppige houding. Als een naakt wrak is hij weer in staat om helder te zien, maar wat baat het nog?
Het originele verhaal wordt behoorlijk trouw gevolgd inclusief de vele subplotjes. Maar wanneer we naar de dood van de koning toewerken verliest het stuk zich een beetje in deze nevenverhaaltjes. Het lijkt wel alsof er nog enkele nieuwe personages voorgesteld moeten worden, alsof het lijden van de koning niet genoeg is om het verhaal te vertellen.
De tekst zelf is een heerlijke kluif Nederlandstalig verfijnd gebeuk. De lange opsommingen scheldwoorden zijn een genot om naar te luisteren en maken dat je de tijd uit het oog verliest.
De woordenpracht in combinatie met de verrassende beelden en uiterst genietbaar acteerwerk maakt deze Koning Lear een stevig stuk, ondanks de lange duur.
Meer info: www.kvs.be
|
| Dit artikel werd reeds 100 keer gelezen. | auteur(s):Arnaud Deflem |
|