Puck, of het feesten van de liefde
FroeFroe, Puck | 11 Oktober 2007 |
Een beetje verstopt achter de hoge muren van het cultureel centrum in Hasselt staat een klein wit tentje. In dat tentje staat een brutaal ventje op een torentje en wanneer hij het publiek rond zich heeft verzameld, begint de hypnose. Het publiek slaapt en droomt een midzomernachtsdroom. Een droom die je niet snel vergeet.
Met hun nieuwe tentvoorstelling gaat Froe Froe verder in het combineren van maffe beelden, live muziek en doldwaze humor. Het verhaaltje, lichtjes gebaseerd op Midzomernachtsdroom van Shakespeare, is een uitvlucht om allerlei grappen en grollen op het publiek los te laten. De rode draad is liefde in al zijn (lijfelijke) vormen. Titania en Oberon, de twee manen rond Saturnus, zijn getrouwd maar de kinderen laten op zich wachten. Dan adopteert Titania Brokske, een weesmeisje uit Venetië. Oberon vindt dit een slecht plan en het kind irriteert hem mateloos. Maar wanneer het meisje vrouwelijke vormen begint te krijgen, wordt Oberon plots wakker. Het is weer leuk om met dochterlief te spelen. Het ene onschuldige spelletje leidt al snel tot minder onschuldige spelletjes tot Titania haar man op heterdaad betrapt. Het echtelijke huis ligt in duigen en Puck, het manusje van alles, moet dan maar zien dat hij de brokken weer gelijmd krijgt.
Deze Puck (Maarten Bosmans) staat midden in de tent en torent hoog boven het publiek uit. Als een ondeugende verteller brengt hij het publiek in een droomwereld die zich openbaart door de twaalf poppenkastjes die rond het publiek staan opgesteld. De poppen wisselen voortdurend van grootte en houden zich niet aan één kastje. Wat eerst ver van je een klein monstertje lijkt, staat het volgende moment levensgroot in je haar te woelen tot hilariteit van de andere toeschouwers.
Onder Puck zit de muzikant van dienst (Norbert Pflanzer) die op allerlei voorwerpen trommelt en het hele spektakel tot leven blaast. Het publiek zingt ook een aantal liedjes met de schone Titania en je bent nooit veilig voor één van de fratsen van Puck, die voortdurend toeschouwers inschakelt om zijn verhaal te vertellen.
De hele voorstelling heeft een ongelooflijke vaart die de inhoudelijke dipjes goed weet te overbruggen. Froe Froe verbergt zich niet achter een prachtig decor, een poëtische tekst of verfijnd theaterspel. Met een vette knipoog laat men woorden rijmen die niet te rijmen zijn of zie je de poppenspelers dwars door het decor wandelen. Je kan je ergeren aan al deze vrolijkheid, maar je kan er ook van houden. Wij zijn alvast liefhebbers van complexloze fratsen met een warme boodschap. Het is allemaal een droom en de natte dromen zijn nog de leukste.
Meer info: www.froefroe.be
|
| Dit artikel werd reeds 128 keer gelezen. | auteur(s):Arnaud Deflem |
|