Voor het Theaterfestival was ook deze "surrealistische" danstheatervoorstelling van Peeping Tom geselecteerd. Uit het juryrapport: "in le sous-sol pivoteren schijnbaar zonder inspanning dans, theater en zang en komen samen uit bij de danstheaterkunst van de humaanste soort." En inderdaad, hoe hard er soms wordt omgegaan met de bejaarden op de scène, en vooral met de 80-jarige butohdanseres Maria Otal, toch straalt de productie een aandoenlijke warmte uit, en charmeert ze door de vaak acrobatische bewegingen en wrange humorvolle momenten.
Le Sous-sol is het sluitstuk van de trilogie die Peeping Tom (vanaf dit jaar eindelijk gesubsidieerd) maakte. Le Jardin was het eerste deel en speelde zich af in de tuin met veel filmbeelden over een nachtelijke ontmoeting. In le Salon was het familieconflict tussen de drie generaties een belangrijk item, in Le Sous-sol is de familie dood en heersen er in/onder de aarde andere gedragscodes. Het decor zijn de muren en de gaten van de ramen en deuren van het salon, een paar zetels en een bank, maar alles ligt nu vol aarde. Boven de salon zie je het gras van de tuin, en zie je het silhouet van een personage uit de eerste twee delen. (Over het ontstaan van het gezelschap en over Le Salon: zie archief).
Frank Chartier, Gabriela Carrizo en Samuel Lefeuvre halen verbluffende staaltjes van acrobatische bewegingen uit, zweefrollen door de aarde, hangen met twee en drie aan elkaar, wurmen zich sierlijk uit en in de aardbodem. Een oude dame met glanzend wit haar (Maria Otal)staat erbij en kijkt er naar. Verschrikt, angstig, schril lachend. Ze wordt bruut gecommandeerd door een volumineuze zangeres (Eurike De Beul), die als een Walkure de engel Gabriella commandeert, de bejaarden dirigeert en uitlacht, en de boel al dan niet met gezang naar haar hand wil zetten. Dat lukt gemakkelijk bij de bejaarde figuranten, die komen aandraven, op bevel in een doos gaan zitten of aan het water met schepjes zandvormpjes maken. Maar niet bij Maria. Zij laat zich niet doen, zij neemt zelf initiatief, en weet het heft in handen te nemen in de bewegingsmanipulaties die haar aangedaan worden. De repetitieve solo's, duo's en trio's van de jonge dansers en danseres zijn erg krachtig, de – heel soms stramme - bewegingen en dansen van de 80-jarige Maria Otal wekken nog meer be- en verwondering op. (Zij is pas op haar vijftigste begonnen met dansen, en ze kan het echt niet laten. Dansen is voor haar leven.) Op het einde laaft zij zich als een zuigeling aan de borst van de zangeres, kronkelend en draaiend van genot en levensovergave. Acrobatisch, wervelend, stuntvol of soms stuntelig, de cirkel van het leven blijft draaien, ook in de aarde.
www.fransbrood.com
|