| Lydia Chagoll 25 jaar ballet | 28 November 2002 |
Bij de uitgeverij EPO in Berchem is een boek verschenen over Lydia Chagoll (° 1931) die 25 jaar mee aan de weg heeft getimmerd van ballet en dans, als soliste en met een eigen gezelschap. Zij danste in binnen- en buitenland, in kleine en grote zalen en voor de Vlaamse en Franstalige Belgische televisie. Zonder overheidssteun, behalve de aalmoes, een geste van de toenmalige cultuurminister Van Mechelen, die ze kreeg toen zij in 1970 noodgedwongen met dansen moest stoppen. Maar er is meer. Er zijn haar ervaringen als kind in een Jappenkamp tijdens de Tweede Wereldoorlog. De familie Aldewereld (zo heet Lydia officiëel) is uit Nederland naar Brussel komen wonen en werken, is joods en vlucht in 1940 voor de nazi’s, eerst naar Parijs, dan naar Batavia. Lydia is amper tien jaar en overleeft een verschrikkelijke tijd door te blijven geloven in haar prille danstalent en zich te verdiepen in de levens van “Madame” Marie Curie, de Frans-Poolse natuurkundige (1867-1934) en de Amerikaanse danseres Isadora Duncan (1878-1927), samen de belichaming van wetenschap en kunst. Bij toeval kan ze in het kamp hun biografieën lezen en deze beide geëmancipeerde, zelfstandige vrouwen hebben het leven van Lydia Chagoll in hoge mate beïnvloed. En er is nog meer. Lydia Chagoll schreef boeken over haar ervaringen met het nazisme en zijn gewillige beulen, en schreef scenario’s voor de films die haar partner Frans Buyens maakte.
Kunstjournaliste Els Brouwers slaagt er in, in “Lydia Chagoll 25 jaar ballet” via interviews en dank zij de documentatie die Frans Buyens heeft bijgehouden, een beeld te schetsen van een dappere en gedreven vrouw en kunstenares en tegelijk inzicht te geven in een tijdsverloop dat in menig opzicht beïnvloed was door een mentaliteit die op zijn minst nefast was voor kunstenaars die compromisloos hun kunst wilden beoefenen. Waarom Lydia Chagoll van bepaalde Belgische instanties niet de waardering kreeg die ze verdiende heeft vooral te maken met argumenten die niets met haar kunst te maken hebben. Eén ervan is haar niet aflatende ijver om te blijven getuigen over de verschrikkingen van het nazisme, zowel in zijn Europese als zijn Aziatische vorm.
Het boek van Els Brouwers is zeker een waardevol document over de danskunst in Vlaanderen na de Tweede Wereldoorlog en tegelijk een “ten huize van” een vrouw die blijven getuigen tot levensmoto kiest.
“Lydia Chagoll 25 jaar ballet”. Interviews Els Brouwers. Documentatie & dossier Frans Buyens. Uitgeverij EPO, Lange Pastoorstraat 25-27, 2600 Berchem, 2002.
ISBN 90 6445 233 4
E-mail: uitgeverij@epo.be
www.epo.be
|
| Dit artikel werd reeds 152 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|