Creatief met karton.
Martin Zimmermann & Dimitri de Perrot, Gaff Aff | 28 Februari 2007 |
De dj zit opzij aan twee draaitafels. Hij drukt uit een vierkant stuk karton een ronde plaat en legt die op. Krassend geluid. Een tweede kartonnen plaat. Nog meer gekras, maar de krassen worden ritmisch. Op de scčne beweegt een kartonnen huls zich stokkend op dat ritme voort. De scčne blijkt een grote draaiplaat te zijn, waarvan de buitenste en de binnenste cirkels afzonderlijk kunnen draaien Het geheel vormt een grote pick-up: de bank waaraan de dj zit, is de arm. Als achtergrond zijn er kartonnen panelen die op de draaischijf gezet kunnen worden en veranderd kunnen worden in huisjes, mannetjes, stoeltjes.
Het Zwitserse duo Martin Zimmermann en Dimitri De Perrot heeft nog bij Compagnie Anomalie gewerkt (zie archief over de productie Anatomie Anomalie door Zimmermann geregisseerd). Nu hebben ze samen een nieuwe compagnie opgericht en Gaff Aff is hun eerste productie. De Perrot zorgt met zijn sampling en crashing voor de klanken, Zimmermann is de bewegingskunstenaar en circusartiest die kronkelt tussen en in kartonnen panelen. Gaff Aff blijkt een Zwitsers-Duits woordgrapje te zijn en betekent zoiets als ‘aapjes bekijken’. En dat doe je eigenlijk ook. Je kijkt met verbazing naar een verwrongen figuur die Zimmermann uitbeeldt, en vervolgens wacht je op een nieuw beeld. Dat komt er dan ook, maar soms is het lang wachten. En weer ben je verrast. Qua beeld haalde het duo de inspiratie bij de freakshows van een honderd jaar geleden: mismaakte mensen werden in de omgeving van het circus geshowd. Het publiek kon er zich aan vergapen. Zo kijk je (soms) ook met open mond naar de slangenlenigheid van Zimmermann. Je zoekt naar de diepere betekenis van zijn kunstjes. Je hebt nl. gelezen dat voor het thema de teksten van de Duitse dichter Georg Heym (1887-1912) als inspiratiebron dienden. Diens romanfiguren zijn steeds de controle over hun eigen ‘ik’ kwijt. En inderdaad, het zit erin. De lenige mens lijkt op zoek te zijn naar allerlei mensentypetjes. Hij test die uit, om zichzelf te vinden, maar dat lukt niet. Op den duur begint dat wat langdradig te worden.
Het hele uur wordt gevuld met een aaneenbreien van tafereeltjes, waarbij het karton een steeds grotere rol gaat spelen. Er worden allerlei dingen gevouwen en uitgedrukt, zoals een pizzadoos, een kantoor, een tv, een tafel, een stoel, een muis, een poes. Kartonnen rondjes worden uitgedrukt en dwarrelen als een confettiregen over de draaischijf. Zimmermann rent of draait op die draaischijf mee van het een naar het ander, en komt dan weer met een nieuw stuk karton aanzetten. Creatief is het allemaal wel. Als toeschouwer begin je meer naar het dj-werk van De Perrot te kijken. Zijn klankwerk is niet zomaar een losse mix van toevallige geluiden. Zijn compositie getuigt van een grote precisie, zoals je hem bezig ziet.
Al bij al is Gaff Aff wel aardig, maar –hoewel het maar een uur duurt - toch te lang. Bij het gapen naar de freaks van vroeger op de kermis bepaalde je als toeschouwer eigenlijk zelf de tijd om al dan niet te blijven kijken. En dat kan bij Gaff Aff niet.
Info: www.zimmermanndeperrot.com
|
| Dit artikel werd reeds 194 keer gelezen. | auteur(s):Tuur Devens |
|