Muzikaal (kinder)theater.
Muziektheater Transparant speelt Het meisje de jongen de rivier & De gelukkige Prins | 12 Januari 2007 |
Paul Verrept is in theaterkringen vooral bekend als de illustrator en affichemaker van Laika. Maar zijn hoofdbezigheid is het illustreren van kinderboeken, en er zelf maken. Zo verscheen een paar jaar geleden Het meisje de jongen de rivier, met aquareltekeningen en teksten van hem. Het werd in 2005 bekroond met de Gouden Uil van de Jonge Lezer. Nu is er een muziektheaterversie van gemaakt, als familievoorstelling, door muziektheater Transparant. Transparant maakte verder ook nog met (kinder)theatermaakster An De Donder een mooie visuele en muzikale bewerking van De gelukkige Prins van Oscar Wilde.
Het meisje de jongen de rivier is dan wel uitgegeven bij De Eenhoorn, een uitgeverij gespecialiseerd in prentenboeken en kinderboeken, maar een echt kinderboek kun je het niet noemen. Ik zou niet weten welke leeftijdsdoelgroep je erop zou moeten plakken. (Dat staat er deze keer ook niet bij. De voorstelling heeft de ondergrens van 7 jaar). In ieder geval is het een prachtboek voor oudere kinderen, jongeren, en eigenlijk voor iedereen die de verliefdheid te pakken heeft. Het is inderdaad zoals geafficheerd, een ‘betoverend mooi prentenboek over leven, liefhebben en loslaten’. Het sprookjesachtige verhaal begint met een verdwaalde vis die wordt opgegeten, en zich daarna met kop, buik en staart over de man, de vrouw en de zoon verdeeld ziet. De vrouw verandert in een jurkje, de man in een hoed, en de zoon, die zinkt weg in een diepe slaap. Op hem focust het verhaal verder, en wat later komt een meisje in beeld en woord. Zij ontmoeten elkaar, worden elkaars geliefde, varen weg met een bootje, en hoe het afloopt, blijft open in het stukje ‘misschien’.
Het is een prachtig loflied op de liefde: hoe verrassend kan het begin zijn, hoe prachtig en ongrijpbaar de ontwikkeling, en ach, wat de toekomst brengt is dan niet meer zo belangrijk. De teksten en de illustraties zijn heel poëtisch en suggestief. Die poëtische sfeer heeft Transparant ook in de muziek gebracht. De verhaalteksten zijn behouden, en sommige fragmenten zijn in liedvorm omgezet. Links zit de muzikant/componist Jan Van Outryve die allerlei instrumenten bespeelt zoals een snaarinstrument met een lange steel, rechts verschijnt de zangeres, in het midden staat een groot scherm waarop de tekeningen in al dan niet geanimeerde versie verschijnen. Sommige elementen uit het boek zijn uitvergroot. In het boek staat in één zin dat het oorlog werd en “wat later was de oorlog weer voorbij.” In de theaterversie krijg je visuele animatie van die oorlog. In het boek heb je een grote tekening als de jongen en het meisje in felle kleuren vrijen. Die prent ontbreekt op het podium.
Zo komt de liefdesfeer van het boek niet altijd over op de scène. Het is een mooie voorstelling, daar niet van, maar zoals zo vaak vind ik het boek toch iets beter.
Transparant maakte ook een andere familievoorstelling, en vaak zijn de twee op festivals (zoals Oorsmeer) samen te zien. De gelukkige Prins is het triestige sprookje van Oscar Wilde over een verguld standbeeld ( de prins) dat zich eigenlijk ongelukkig voelt. Nu hij hoog boven de stad troont ziet hij hoeveel mensen er ongelukkig zijn. Een zwaluw die op wintertrek is naar zuiderse woestijnen, verliest zijn kompanen uit het oog, omdat hij meer met zijn verliefdheid bezig is. Op de schouder van het standbeeld wil hij even pauze houden. De prins vraagt om hem te helpen de mensen wat rijkdom te schenken. De zwaluw speelt de weldoener, deelt robijnen en saffieren uit, hij doet dat een keer, twee keer, drie keer, en is dan te laat om nog bij de andere zwaluwen aansluiting te vinden.
An De Donder staat met haar zendmicrootje opzij van de scène, achter een bak met zand op glas. Op de scène staat groot het standbeeld, daarnaast zitten de muzikanten van het Oxalys Ensemble, daarachter hangt een groot scherm. Wat De Donder met het zand op het glas doet zie je als uitvergrote lichtbeelden. Abstracte en concrete figuren verschijnen en verglijden. De beelden glijden van geluk naar verdriet, van triestigheid naar euforie, van weldoen naar welbehagen, van verliefdheid naar alleen zijn, en dat alles ook vice versa. Samen met de beelden verklankt ook de muziek het verhaal en de gevoelens van het verhaal. Oxalys speelt o.a. Der Tod und das Mädchen van Franz Schubert, het Fluitkwartet van Mozart en Rejoice! van Sofia Gubaidulina.
Uit vorige producties weten we dat An De Donder met haar manier van visueel vertellen de verhaalspanning en de opgeroepen emoties harmonisch kan combineren . Haar wat rauwe stem behoedt tegen de sprookjesvalkuil van zeemzoete sentimentaliteit. Haar visuele vondsten zijn vaak verrassend en suggestief en prikkelen de fantasie van de (jonge) toeschouwer. Dat alles gebeurt ook in deze productie, maar nu ook nog heel homogeen met de klassieke muziek.
Beide producties worden nog dit seizoen gespeeld. Van beide producties is ook een cd uit.
Info: www.transparant.be
|
| Dit artikel werd reeds 68 keer gelezen. | auteur(s):Tuur Devens |
|