Oude man en meisje op de sofa.
‘tArsenaal creëert Het zuchten van Michael De Cock. | 3 November 2006 |
In ‘tArsenaal in Mechelen is Michael De Cock nu al enkele maanden aan het werk als artistiek directeur in opvolging van Guido Wevers die de niet eenvoudige omvorming van het Mechels Miniatuurtheater (MMT) naar ‘tArsenaal leidde. In die periode werd ook het zalencomplex langs het Dijlepad in gebruik genomen. Wevers laat dus een aantal nieuwe mogelijkheden achter en de enthousiaste Michael De Cock is er zich, als directeur, regisseur, auteur, van bewust.
De Cock is onder meer gewonnen voor repertoiretheater. Zelf schrijft hij graag en veel over uiteenlopende zaken en voor drie van de spelers, meteen een samenspel van drie generaties, heeft hij ‘Het zuchten’ geschreven, in bepaalde opzichten een kamertoneeltekst. Kamertoneel is uit de mode (en financieel niet haalbaar) maar er is nog altijd nood aan intiem teksttheater. Met een doeltreffende enscenering en dito belichting wordt er in ‘tArsenaal voor gezorgd dat de afstand tussen spelers en publiekstribune mooi overbrugd wordt. Er worden trouwens meerdere bruggen geslagen in dit stuk, al zijn ze dan sterk verbaal. De spelers evolueren op, naast en een enkele keer iemand ook onder een verhoogd plateau, terwijl als enig rekwisiet de freudiaanse sofa de brug vormt tussen de oude Gerard Van Nevel (Tuur De Weert) en het meisje Eva (Nathalie Meskens).
De Cock, die zijn tekst ook zelf regisseert, vertrekt van een simpele ontmoeting. Een oude man stond beneden aan de trap te sukkelen met zijn boodschappen en Eva heeft hem tot helemaal boven geholpen. Het is een torenhoog cliché dat door schrijver en spelers zeer vlug wordt weggewerkt. De dialoog zit zo economisch in elkaar dat in geen tijd een paar pijnpunten worden blootgelegd. Het is meer en ook anders dan gewoon aantrekken en afstoten. Man en meisje leggen elkaar vooral figuurlijk op de sofa. Ze dwingen elkaar bekentenissen af. Ze zijn bij elkaar in therapie. Ze willen af van een al dan niet ingebeelde schuld. Er groeit een enorm vertrouwen tussen die twee, ondanks het grote verschil in leeftijd. Is dit vertrouwen wel gewettigd? De schrijver laat de broer van Gerard (Luc Springuel) roet in het eten gooien. Die komt met een heel ander verhaal over Gerard en diens Lidy, het liefje van weleer, dat zo wonderwel op Eva lijkt. Maar de band tussen de oude man en Eva houdt stand, want ze gaan in feite een geestelijke krachtmeting aan.
Het is treffend hoe je met weinig woorden zoveel kunt suggereren. De Cock zet zijn spelers buiten elk gevaar van realisme of romantiek. Hij laat ze symbolisch uiting geven aan hun diepe gevoelens en in de minieme beroeringen wordt het kwetsbare van personages én vertolkers getoond. ‘Old meets young’ in Het zuchten en wel zo, dat je Tuur De Weert noch Luc Springuel oud of ouder kan noemen en Nathalie Meskens haar maturiteit bewijst.
Het zuchten gaat op reis tot 21 december 2006.
Info: www.tarsenaal.be of www.huubcolla.be
|
| Dit artikel werd reeds 138 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|