Raak theater van de onderbuik.
Compagnie Cecilia speelt i.s.m. Het Paleis, Trouwfeesten en processen | 21 Juni 2006 |
“Trouwfeesten en processen vuile hoeren bedriegers slechte ouders domme kinders enzovoorts tot het einde der tijden” Zo luidt eigenlijk de officiële titel van het stuk dat de nieuwe compagnie Cecilia opvoert. Een typisch Arne Sierens-stuk, en wat voor één!
Het publiek zit op tribunes rond een circuspiste. Een voor een druppelen de personages uit de zelfkant van de maatschappij de arena in. Een mankende, niet fris ogende dokter zingt zijn lied, een jonge kerel in maatpak toont trots zijn trouwring. Er is de hoer die afscheid wil nemen van haar beroep, er is de jongeman die wanhopig een toekomst zoekt. Er is een jonge vrouw die kunstenares is en pas in de buurt is komen wonen. Er is het tienjarige zoontje van de hoer, klein en gehoorzaam maar ook opstandig. Ze vertellen hun verhalen, stukje per stukje vervolledigt zich de puzzel van hun verleden, hun zorgen, hun onderlinge banden. Hun processen zullen we te zien krijgen, maar zonder rechters, advocaten, aanklagers. Dat ze door de maatschappij aangeklaagd worden als een zootje niet aangepasten, is duidelijk. Ze zullen zichzelf verdedigen, en de rechters en jury, dat zijn wij, het publiek. Als rond een boksring volgen we hun overlevingsgevechten, hun strijd om vrijspraak, om respect. We zitten er heel dichtbij, bijna met onze neus er boven op. Stilletjes worden wij in de processen meegetrokken, meegezogen. Het mededogen wordt groter en groter. Mededogen met Yolande de hoer die wil stoppen met haar werk. Ze kondigt haar huwelijk met een zwarte aan. Ze wil naar Oostende verhuizen, tabula rasa maken en een nieuw leven beginnen. Mededogen met de dokter die zichzelf nog maar een kort bestaan geeft, een ex-verslaafde en trouwe klant van Yolande. Mededogen met het kind van de hoer dat zowel vertroeteld als verwaarloosd wordt. Mededogen met Sacha de sjacheraar, mededogen met Vincent de jongen die Yolande bij zich had genomen en die het liefst uit dit milieu zou raken.Mededogen met Esthelle, een kunstenares die de dochter blijkt te zijn van de dokter, een dochter die hij al vijftien jaar niet meer heeft gezien. Het is een groepje mensen bij elkaar, elk met hun eigen besognes, en allen proberen ze zich daaruit weg te komen. Door te praten, de anderen de schuld te geven, zichzelf eruit te praten, en daardoor weer erin.
En als er geen woorden meer zijn, dan is er muziek, dan is er het tapdansen. (en dat levert pareltjes van beelden op!)
Deze personages leven aan de rand van ons systeem. Het is natuurlijk puur toeval dat dit stuk begint te spelen in de week dat er in Luik twee kinderen verdwenen zijn, ook uit zo’n randfamilie, in zo’n randsituatie, bij zo’n randbuurtfeest. Bij het kijken van dit stuk speelt die Luikse situatie mee, en vergelijk je die realiteit met deze dramatische realiteit. Dat maakt het natuurlijk nog treffender en tevens schrijnender.
Dat alles klinkt heel zwaar, maar door de rake humor krijgt Trouwfeesten en processen tegelijkertijd ook iets lichts. De personages relativeren zichzelf en elkaar, met scherpe en snijdende humor. Maar, en dat is zo mooi van Arne Sierens en zijn ploeg, er wordt niet gemoraliseerd. Er klinkt geen enkele veroordeling over de personages, niet in de tekst, niet in het spel. De personages dwingen – en zeker door de acteerprestaties – respect af. De productie kent geen moraal, de personages worden niet met een opgeheven vingertje nagewezen.
Marijke Pinoy, Johan Heldenbergh, Mieke Dobbels, Thomas Dhanens, Titus De Voogdt en de kleine Cesar of Titus De Sutter( alternerend) spelen grandioos. De typische Sierens-taal ligt perfect in hun mond, de personages vergroten tijdens de opvoering subtiel hun geloofwaardigheid. Dat alles hangt natuurlijk samen met het productieproces: samen met Arne Sierens hebben zij deze voorstelling gemaakt, samen zijn de personages gevormd, zijn de teksten tot stand gekomen, is de hele enscenering opgezet. Arne Sierens is weer helemaal terug, en deze ploeg mensen moét gewoon samengaan om dit schitterend theater te brengen.
Nog tot en met 24 juni in HetPaleis.
Volgend seizoen wordt de productie hernomen en gaat ze ook toeren.
Info: www.compagnie-cecilia.be of www.hetpaleis.be
|
| Dit artikel werd reeds 170 keer gelezen. | auteur(s):Tuur Devens |
|