| Blijf staan, ik neem een foto. | 28 November 2002 |
Dit boek over tien jaar Bronks is een opeenvolging van momentopnamen waaruit zeer duidelijk blijkt dat al van bij het begin de Bronkswerking is gebaseerd op een receptieve, een productieve en een educatieve programmering vanuit het besef dat men in een grote, multiculturele stad als Brussel, Vlaming is om Europeaan en soms ook kosmopoliet te zijn. Het moeten programmeren en spelen in steeds weer andere wijken en zalen kon het enthousiasme niet blussen.
Grote aandacht is besteed aan de pedagogische omkadering van het publiek terwijl tegelijk werk van jonge, tot zeer jonge theatermakers met uiterste zorg werd gestimuleerd, altijd met het oog op het aanbieden van kwaliteit. Bronks heeft er een stijgend aantal jonge bezoekers uit uiteenlopende standen en klassen mee bereikt.
Uit dit koppig, “radicaal” vasthouden aan een progressieve en geactualiseerde visie en de daarbij aansluitende contacten met gelijkgerichte gezelschappen, zowel uit Nederland als uit “de Vlaanders” en uit de jonge, non-conformistische theatermakerspool die zich stilaan uit de opleidingsinstituten ontwikkelde, zijn talenten tevoorschijn gekomen die zich in en met en door Bronks verder hebben ontwikkeld en zowaar met “kindertheater“ grenzen hebben verlegd en muren hebben gesloopt. Pascale Platel (die ooit in het danstheater van haar bekende broer Alain en in Victoria begon) is daar een sprekend voorbeeld van. Wat zij voor kinderen schrijft en speelt houdt evengoed een volwassenenpubliek in de ban en verraste zelfs meer dan één festivaljury.
De hele Bronkswerking wordt in het dikke jubileumboek niettemin nauwlettend bekeken door Klaas Tindemans, Anne Brumagne en Marleen Baeten, met impliciete vragen naar Overheid, Makers en Publiek. Er zijn ook creatieve bijdragen van enkele artiesten en vanzelfsprekend een zeer secuur bijgehouden documentair gedeelte over alle voorstellingen. Bedoeld als een “momentopname” is Blijf staan, ik neem een foto, uiteindelijk een boek geworden met monumentale allures, zo indrukwekkend monumentaal als Bronks zelf trouwens in dit tienjarig bestaan geworden is. Je kunt er niet naast kijken.
|
| Dit artikel werd reeds 141 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|