| Titus beklimt de regenpijp: een solo van Jan Sobrie. | 12 Maart 2006 |
Nog niet zo lang geleden werd in de Kopergietery (Gent) Naar Oom gespeeld, een stuk over kinderen die zwerven, die weg willen van huis, van het gewone, het saaie, het trieste, het geweld, de armoede en noem maar op. Om tenslotte met nieuwe twijfelachtige situaties geconfronteerd te worden. Bestaat die vriendelijke oom wel, waar men hoopt even binnen te mogen?
Voor Eva Bal kwam het er op aan dat kinderen zouden nadenken over de situatie waarin ze hier en nu verkeren aan de hand van hun fantasieën, hun dagdromen, hun kleine en grote ontgoochelingen in de wereld van de grote mensen. Op dit gegeven liet ze een viertal jonge actrices los en het werd een voorstelling waarbij kinderen én volwassenen stil werden. De wereldwijde problematiek van zwervende kinderen kreeg een hoopvol einde omdat het overlevingsinstinct het tenslotte haalde. Nu komt in Titus die overlevingsdrang weer ter sprake.
De jongen van een jaar of tien, die Jan Sobrie in zijn verhaal opvoert, is ook iemand die tracht te overleden en die zwerft, maar dan in eigen huis en vooral in zijn hoofd. Het zwerven van Titus is ook wel voor een goed deel zweven. Maar het drama komt op het zelfde neer: Titus overleeft, maar dan door een vlucht in een wereld van eenzaamheid en kinderlijke fantasie. Daar heeft zijn vader grote schuld aan. Moeder is er al een tijdje niet meer en vader is een slager die alleen plezier vindt in zijn werk, bij de klanten in zijn slagerij. Titus is dus een slagerszoontje dat overgeleverd wordt aan de eigen grilletjes. Hij werkt ze uit op de muren van zijn kamertje of door zich aan te stellen als een Romeinse veldheer die met succes het zwaard hanteert. Titus sluit zich op in een eigen wereldje waardoor contact met onder meer het mooie meisje Tina, voor wie hij zelfs de regenpijp beklimt, op niets uitloopt.
Over gevoelens moet je, altijd en vooral als kind, kunnen praten, zoveel is duidelijk. Acteur Jan Sobrie, die ook zelf zijn tekst heeft gemaakt, heeft geen moeite om deze stelling in fantasie in te pakken. Met gemak drijft hij een situatie tot in het absurde door. Dat bewees hij onlangs ook nog bij Antigone (Kortrijk) in Fimosis, een productie die hij maakte samen met Peter Monsaert, een even grote fantast.
Voor Titus werkt Jan Sobrie samen met de cineaste Christina Vandekerckhove, die haar eigen fantasie volgt. Zo krijg je eigenlijk een tweeluik. De wereld van Titus en deze van de filmbeelden die een kleur geven, anders dan de taalkleur van Sobrie. Het visuele dat Vandekerckhove oproept bij het verbale van Sobrie, is er geen illustratie van, maar een interpretatie. Hier is iets uitgetest dat een vervolg kan en mag hebben.
Info: 09/266.11.44, mail: info@kopergietery.be, web: www.kopergietery.be
|
| Dit artikel werd reeds 123 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|