| Vincent.Arthur.Marcel | 10 Februari 2006 |
Regisseur/acteur Piet Arfeuille maakte voor Malpertuis een theaterbewerking van het boek Bij afwezigheid van mannen, de debuutroman van de Frans schrijver Philippe Besson (°1967). Bewerkingen maken van romans blijkt wel zeer in trek dit seizoen. NTGent heeft er een vijftal gepland.
Arfeuille is niet aan zijn proefstuk als “bewerker” en als regisseur kan hij ook al een mooi palmares voorleggen. Verleden seizoen maakte hij voor HetPaleis (Antwerpen) een indrukwekkende Hamlet, die beslist mag hernomen worden.
Vincent.Arthur.Marcel is nu de titel van Bij afwezigheid van mannen. Het gaat over de zestienjarige Vincent, een knappe jongen vol levensverwachtingen in Parijs in 1916, terwijl aan het front de Eerste Wereldoorlog in alle hevigheid woedt.
Een duidelijke thematiek is de homofiele liefde, al ziet Arfeuille “het verstrijken van de tijd” als het grote thema van de roman en dus ook van zijn bewerking. Hij ziet de essentie van Bessons boek als een bespelen van het spanningsveld tussen verleden, heden en toekomst zoals dit thema ook in het werk van Marcel Proust (1871-1922) essentieel is. De Marcel in de titel van het stuk verwijst trouwens naar Proust, die geregeld weer in de belangstelling staat. Guy Cassiers heeft een paar seizoenen geleden Op zoek naar de verloren tijd van Proust tot een magistrale vierluik voor het toneel uitgewerkt.
Vincent (Pepijn Coudron) en Marcel (Koen Van Impe) vatten, ondanks het leeftijdsverschil, een platonische liefde op voor elkaar, maar met de soldaat Arthur (Michael Pas) is de relatie intens en onstuimig. Die liefde heeft echter geen toekomst. Arthur sneuvelt aan het front en ook Marcel gaat weg, niet nadat Arthurs moeder (Tania Vander Sanden) een geheim onthult over Vincents afkomst. Arfeuille heeft dus gelijk als hij in Marcel het verleden en in Arthur het wegvallen van een toekomst ziet voor Vincent die in het heden leeft en met de spanning tussen gisteren en morgen verder moet.
Arfeuille voert zijn spelers als met ingehouden adem doorheen de slingerpaden van begeerte en aanvaarding. Hij suggereert zeer subtiel de opgang van Vincent in zijn ontdekking en vervulling van zijn intieme gevoelens. Een zeer beheerste en uiterst gevoelige vertolking trouwens van Pepijn Coudron, die daarin door een evenzeer subtiel aangeven van Van Impe en Pas wordt gesteund. Wat voor sommigen een nog delicate inhoud is, wordt hier zuiver aangebracht, zonder choqueren en zonder de kern te ontwijken.
In het slottafereel worden dode en in slijk stervende lichamen in beeld gebracht. Een verwijzing naar de onmenselijkheid van de oorlog die geen reinheid duldt. Een apocalyptische evocatie en net iets te veel barok na de serene en indringende voorstelling die er aan voorafgaat.
Vincent.Arthur.Marcel is nog te zien in Vlaanderen en Nederland tot 11 maart 2006.
Info: www.malpertuis.be en info@malpertuis.be
|
| Dit artikel werd reeds 171 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|