| Dark Pleasure/Donker Genot door De Bloedgroep | 27 December 2005 |
Het stuk Dark Pleasure/Donker Genot door De Bloedgroep sluit aan bij de moderne strekking in het theater om te experimenteren. Onze grote meester Shakespeare ontsnapt dus ook niet aan die tendens. Hier wordt zijn tekst gebruikt als een soort kader waarbinnen acteurs en muzikanten improviseren. Improviseren is gevaarlijk omdat het stuk stil kan vallen of erger nog, volledig de mist in kan gaan. Gelukkig voor De Bloedgroep was dat 15 december in Gent niet het geval. Die avond bereikten ze een komisch visueel spel.
Een interessante combinatie is het samengaan van de sonnetten met de jazz. Het is een associatie die niet vaak gemaakt wordt, maar daarom niet minder geslaagd is. Heel de ruimte heeft iets weg van een donker jazzcafé waarbinnen zich gebeurtenissen afspelen die rechtstreeks uit een film zouden kunnen komen. Wanneer acteur Patrick Vervueren een sonnet op een jazzy wijze ten berde brengt, merk je dat Shakespeare’s woorden universeel zijn en niet in één welomlijnde kunstvorm te vatten. De Bloedgroep durft hier te breken met tradities en een nieuw licht te werpen op oude teksten zonder daarbij die woorden in het belachelijke te trekken.
Waarin schuilt dan wel het komische van het stuk? We mogen niet uit het oog verliezen dat Shakespeare een volksauteur was, met voor zijn tijd soms erg platte humor. Vandaag de dag wordt dat vaak vergeten en wordt hij op een sokkel geplaatst en in het vak gestoken van verheven en serieuze literatuur. De Bloedgroep durft het humoristische in Shakespeare’s woorden naar boven te halen en zelfs uit te lichten. De grappen worden in een hedendaagse setting geplaatst op vlak van kledij en rekwisieten. Die tegenstelling tussen het verleden van de teksten en het heden van de sfeer versterkt dat komische effect.
Bij aanvang van het stuk wordt de aandacht van het publiek getrokken door het visuele. Sam Bogaerts vangt aan met een sonnet van Shakespeare en koppelt daar direct een visuele associatie aan: de woorden ‘winter’ en ‘kaal’ springen eruit en worden visueel weergegeven aan de hand van de respectievelijk donkere, sobere ruimte en de haarloze acteur. De maatschappij anno 2005 steunt bijna volledig op het beeld. De mens vandaag ziet liever dan dat hij hoort. Dat wordt in dit stuk eigenlijk volledig bevestigd: de sonnetten krijgen een visuele uitbeelding. In de meeste bewerkingen van Shakespeare wordt de tekst als het essentiële beschouwd. Het beeld is daaraan meestal ondergeschikt. Deze adaptatie echter zet woord en beeld naast elkaar, wat het voor de hedendaags kijkende mens zeer aantrekkelijk maakt.
Het spel is het belangrijkste element in dit stuk. Theater is natuurlijk al een spel op zich, maar dat laten we even geheel terzijde. Eigenlijk zit het spelaspect in dit stuk reeds vervat in de titel. ‘Dark Pleasure / Donker Genot’ impliceert een vorm van contrast. Tegenstellingen leiden tot spanning en met die onrust kan op verschillende manieren worden omgegaan. In dit geval bekijkt men het als een speelse en soms zelfs ondeugende spanning.
In Shakespeare’s teksten voel je vaak een spel tussen de beschreven mensen, in dit stuk wordt dat spelaspect doorgetrokken naar een visueel spel tussen de personages. De acteurs wisselen Shakespeare’s taalspelletjes af met louter visueel spel. Ze rollen over het podium en ‘stoeien’ met elkaar of met de rekwisieten.
Bovendien bewegen ze zich op een speelse manier op de tonen van de van de muziek. Het tweekoppig orkestje is dus geen op de achtergrond begeleidend duo, maar zij spelen, letterlijk en figuurlijk, echt mee. Er is zelfs regelmatig interactie tussen de muikant en de acteur, bijvoorbeeld wanneer drummer Jonathan Callens actrice Rebecca Lenaerts als trommel gebruikt. Dezelfde actrice draait op een bepaald moment op een popachtige wijze rond op de tonen van een klokkenspel, wat het effect van een speeldoosje creëert.
Een laatste vorm van spel is het schimmenspel. Er wordt slechts gebruik gemaakt van twee soorten licht: links op het podium staat een bureaulamp afgedekt door een poster en rechts staat een spot. Beide lichtbronnen staan op de grond. Doordat het licht dus schuin op de acteurs staat en van onderuit vertrekt, worden er op de muur schaduwen gecreëerd. Hiermee wordt ook gespeeld.
We hebben dus het spel tussen de acteurs en muzikanten, tussen verleden en heden, tussen donker en licht en dus tussen ‘dark’ en ‘pleasure’. Kortom, Dark Pleasure / Donker Genot is een afwisselend spel van muziek, beeld en tekst gekruid met een komische noot. Shakespeare’s ideeën worden vertaald naar een actuele context. Het uitlichten van het komische naast de gecreëerde jazz-sfeer geven het geheel een dimensie die ongewoon is voor een Shakespeare bewerking. Een stuk dat zeker de moeite waard is om naar te kijken én te luisteren.
Dark pleasure/donker genot wordt nog gespeeld op 8 en 9 februari 2006 te Gent Bij de Vieze Gasten, telkens om 20u.30
Info: www.bloedgroep.be en info@thassos.be
|
| Dit artikel werd reeds 47 keer gelezen. | auteur(s):Rein Vanneste |
|