Pakkend theater rond echtscheiding.
4HOOG, Bol de wereld. (voor écht iedereen vanaf zes jaar) | 26 December 2005 |
Een wereldbol, een meisje. Met twee poppen, een robot, een ridder. Ze beloven elkaar vriendschap, voor eeuwig, voor altijd, voor eeuwig én altijd. Ze kijken naar de wereldbol, ze zoomen in, steeds meer, tot op haar kamer, háár wéreld. Het meisje schreeuwt, ze wil niets meer, niets, niets. Ja, een beetje ademen, omdat het moet. Ze is kwaad, heel kwaad. Later wordt duidelijk waarom: haar papa en mama zijn uit elkaar. Ze moet op bezoek. Bij haar papa, en zijn nieuwe vriendin. Om dat te doen, moet je dapper zijn, heb je moed nodig, heel veel moed. Robot en ridder worden echt, heel echt, ze spelen, ze helpen.
4Hoog heeft met Bol de wereld een pareltje van een kindertheaterproductie gemaakt over een heikel thema, zeker voor kinderen: scheiding van de ouders. Grote emoties in een kleine productie. Hoe ervaar je dat als kind, hoe kun je ermee omgaan. Je bent kwaad, verdrietig, je voelt je verlaten, je bent ook nieuwsgierig, naar die nieuwe vriendin van je vader, je bent ook wat bang dat ze beantwoordt aan het sprookjesbeeld van een stiefmoeder. Vanalles gaat er door je hoofd, en al die (tegenstrijdige?) gevoelens weet 4Hoog heel mooi gedoseerd in vorm en structuur op de scène te brengen. Je glijdt mee in de uitbarstingen van het meisje, haar fantasie, haar angsten, wantrouwen, nood aan vriendschap. Om – zoals dat zo vaak gaat in goed theater en alle betere kunsten – een beetje grip te krijgen op de chaos van de omringende werkelijkheid. “Ik blijf hier toch niet. Ik ga weg. Nu! Ver weg. En mijn beste vrienden gaan mee.( ………) Ze zullen mij missen. Ze zullen roepen: "Kom terug!" Huilen zullen ze. Maar ik hoor ze niet. Hun tranen raken me niet. Ik kom niet terug!”
En humor helpt ook in die zoektocht. Humor om de problemen die je op dat moment dreigen te overstelpen, te relativeren. Bol de wereld is daardoor ook een grappige voorstelling, met leuke en spitsvondige vondsten, in taal, muziek, spel. Heel associatief gaan de personages van een ‘kwade’ scène naar een grappige scène. De ruzies tussen de ouders worden in een rollenspel door robot en ridder gespeeld, met aanwijzingen van het meisje, en dat maakt die scheld- en smijttoestanden eigenlijk wel grappig.
Een paar seizoenen geleden pakte 4Hoog jong en oud met zijn productie Specht. Met dezelfde groep medewerkers werd Bol de wereld gecreëerd. 4Hoog heeft zichzelf het volgende doel opgelegd: Het wil “de kleinsten onder ons verwennen met pakkend, visueel krachtig, helder en speels theater. Theater dat de kleine en de grote mensen fascineert en het kind in elke toeschouwer aanspreekt. 4hoog is een ‘poel’ waarin ervaren theatermakers en jong talent met elkaar in zee gaan.”
En daarin is het team geslaagd. Mark Jeanty en Raf Walschaerts schreven de tekst, Raf Walschaerts (jaja, die van Kommil Foo) regisseerde, en Han Coucke, Katrien De Muynck en Helder Deploige spelen, én musiceren. Viool, banjo, gitaar, drum, …..In een mooi ritme gaat tekst over in muziek, vloeien muziek en spel samen, fadet muziek uit in poëtisch spel. Ontroerend mooi is het spel van alle drie. De ingetogen mimiek van de ridder en de expressieve woede-aanvallen van het meisje. Fel maar toch niet té. De meeste indruk maakten de intriestige, en daardoor grappige smoelen van robot, die als een mechanische slungel meer wil zijn dan een beweegbaar conservenblik-wezen.
Bol de wereld is een warme, grappige en diepgaande productie geworden, evenwichtig in lach en ernst, evenwichtig in muziek en spel. Een voorstelling die jong en oud, al dan niet in scheidingsperikelen verzeild, pakt. En hoe!
Info: www.4hoog.be
|
| Dit artikel werd reeds 67 keer gelezen. | auteur(s):Tuur Devens |
|