| De overbodige veelheid : A Volonté van De Queeste | 21 November 2005 |
Fleur, Yves en Anke.
Drie mensen.
Drie stoelen.
Drie witte, platte blokken.
Het licht van een felle TL-lamp.
Een kille, deprimerende ruimte.
De besloten wereld van Condor Unlimited, het tweede grootste koerierbedrijf ter wereld.
In die duistere ruimte vinden gesprekken tussen Yves en Anke – en later ook Fleur – plaats. De woorden van de drie maken dat de buitenwereld langzaam de ruimte binnensijpelt. Hun gedachten en verhalen lijken een indirecte kritiek op een harde en bedreigende buitenwereld te impliceren. Zo werkt Anke bij Condor Unlimited. Ze verveelt zich er dood omdat alles geautomatiseerd en haar job bijgevolg tot een minimum gereduceerd is. De mens wordt van ondergeschikt belang in de economische mallemolen. Yves vertelt Anke dan weer dat hij pas voelt dat hij leeft als hij Nadia tijdens een vrijpartij vastbindt en afklopt. Voor hem is het een ‘ja’ tegen het leven. Een keuze voor een ander, levend leven. Enkel extremen lijken hem nog de mogelijkheid te geven iets te ervaren en beleven in een oververzadigde wereld waarin alles kan en alles mag. Fleur tenslotte werkt bij de meeneemchinees A Volonté. Deze doet een actie waardoor mensen onbeperkt extra mogen bestellen na hun eerste bestelling. Er wordt uiteraard misbruik van gemaakt, zodat de zaak waarschijnlijk niet al te lang zal kunnen blijven bestaan. Ook Anke en Yves bestellen voortdurend extra porties, maar bij hen is de reden Fleur. Het kan gezien worden als een schrijnend hunkeren naar sociaal contact. De veelheid aan materiële dingen staat hier haaks op het gemis aan affectie. Deze gedachte aan veelheid versus leegheid gaat nog verder. Eén van de drie zegt het op een gegeven moment dat alles overbodig is. Zelfs de mens. Als iemand sterft, gaat het leven gewoon door. Na vijf jaar is iedereen je vergeten. De absolute zinloosheid van het bestaan.
En toch is deze voorstelling meer dan het louter etaleren van moedeloosheid en depressiviteit. De drie jonge mensen zijn ook hoopvol. Vriendschap is aanvankelijk een zeer vreemd begrip in relatie tot Anke, Yves en Fleur, omdat ze soms seksueel geladen, soms ook agressief en pesterig is. Wanneer Fleur evenwel haar plan uitlegt om samen met haar vriend Raf te ontsnappen van het leven dat ze nu leidt en te vluchten naar Soedan, krijgen de drie een geestdrift over zich. Fleur heeft haar eigen zelfmoord geënsceneerd zodat niemand zich nog vragen kan stellen wanneer ze zal verdwijnen. Daarna vraagt ze hulp aan Yves en Anke om haar en haar vriend in een kist vanuit Condor Unlimited te verzenden naar Soedan. Ze wil er opnieuw beginnen, gedreven door een sterk idealisme. Plots worden ook Yves en Anke overvallen door enthousiasme. Door een vleug van hoop en strijdkracht. Een geloof in. Een doel. Tot het plan jammerlijk mislukt. Een banale vergissing met de dood als gevolg. Een stom ongeval. Of was Fleurs keuze voor een ander leven een keuze voor de dood? Waarom heeft ze gelogen tegen Yves en Anke? Het blijft een open vraag, maar leidt wel tot de absolute teloorgang van Yves en Anke in een moord. Op dit ogenblik in de voorstelling, wordt de tot dan toe heersende suggestieve en afstandelijke speelstijl immers doorbroken.
Aanvankelijk werd de psychologie van de personages uitgediept in een statisch en sober spel. Het begint met een stuk krant dat uit het niets opduikt en waarin het bericht van Fleurs dood gemeld wordt. Op het moment van de moord drenken Yves en Anke zich in stront en bloed. Dit maakt dat de moord die dan plaatsvindt ook louterend kan zijn, alsof het om een rituele moord gaat die verlossing moet brengen. Toch maakt deze switch het einde van de voorstelling mijns inziens onnodig groot, dramatisch en chaotisch en is het een breuk met de rest van de voorsteling.
|
| Dit artikel werd reeds 55 keer gelezen. | auteur(s):Kerensa Verhoosel |
|