De zwangere buik van een Roemeense Matroesjka
Villanella/Cinderella met Heimwee naar Tirgu Mures | 10 Oktober 2005 |
Na de voorstelling gaat een van mijn leerlingen naar Clara van den Broek, en vraagt haar of ze dat allemaal zelf heeft meegemaakt. “Ze speelde het zo echt”, verantwoordt hij zijn vraag. Een mooi compliment voor een actrice die een uur lang voor jongeren het verhaal van een Roemeens meisje vertelt dat in de prostitutie belandt.
Heimwee naar Tirgu Mures is een stuk van bezig theaterbijtje Hanneke Paauwe. Projecten, performances, korte en lange, al dan niet interactieve acts, van de Blauwbaardkamer over Peepshow tot Anatomisch Theater, het is nog allemaal dit seizoen mee te maken. Op dit moment zijn ook twee theaterstukken van haar te zien. Haar kerkhofstuk In Memoriam (zie recensie 6 oktober) en het stuk Heimwee naar Tirgu Mures, dat in de zomer in Antwerpen in première ging, en nu nog tot het einde van de maand rondtoert, als vrije voorstelling maar vooral als schoolvoorstelling. Daarom ging ik mee met een groep Bokrijkse leerlingen uit het vierde en een clubje uit het zesde ASO. Het verhaal is heel duidelijk: het meisje Helena uit het Roemeense dorpje Tirgu Mures krijgt een vriend, een loverboy die haar verleidt naar België te gaan. Ze komt in de prostitutie terecht, met alle gevolgen vandien. Een bekend Matroesjka-verhaal. Ik ging er vanuit dat de meeste leerlingen vorig jaar de serie op VTM gezien hadden en dus enige gruwel wel kende, maar dat was toch niet het geval. En indien wel, dan kwam deze liveconfrontatie in het theater voor sommige direct, hard en grof over. Die van het zesde zeiden achteraf dat het te cru was voor de jongeren. En inderdaad, enkelen van het vierde waren geshockeerd, zeker de meisjes en jongens van een andere cultuur, vooral doordat Clara van den Broek hoogzwanger met haar dikke buik bloot op de scène staat, nadat ze haar witte jurk heeft uitgetrokken en wel twintig onderbroeken heeft uitgestript. Voor een meisje uit het zesde is die buik iets fantastisch: “dat is toch zo iets geweldigs. Daar zit dus echt een baby in.” Ze kan niet meer luisteren naar wat Helena allemaal vertelt, ze is compleet gefixeerd op die buik.
Niet alleen de blote buik leidde bij de meesten tot een onverwachte confrontatie tussen dramatische realiteit en de gewone werkelijkheid, maar ook het spel om het publiek als rechtstreekse antagonist aan te spreken, kwam wel even hard over. Je zit met een kleine groep (max. 60 mensen) al dicht bij het speelvlak, en de speelster vraagt mensen in het publiek:. “Linkertiet of rechtertiet?” “Linkerbil of rechterbil?” Aan de hand van de wens begint ze een economische uitleg over de prostitutie. Hoeveel je voor je pooier in het zwart kan verdienen, en hoe je SM-klanten moet bedienen. Ze tovert uit een koffer allerlei voorwerpen en toont die met gepaste perverse gebaren aan het publiek. Ik geef toe, de meeste attributen waren ook mij onbekend.
Het schrijnend verhaal wordt vaak onderbroken door flegmatieke en (zwart)humoristische reflecties, met Roemeense volksmuziek, door liefdesmijmeringen en door de ‘harde hoer’ spelen. De leerlingen waren constant geboeid: de shockerende momenten zorgden bij enkelen voor wat onwennig gegniffel en gegrinnik, maar ze haakten niet af. Opvallend zijn de wishful-thinking- interpretaties van het einde: Helena houdt dan een verhaal over Steven, haar echte liefde. Van hem is ze zwanger, op hem stelt ze alle hoop. Hij wordt door haar pooier in elkaar geslagen, maar ze weten samen naar Roemenië kunnen te gaan. Daar is het rustig en mooi, daar kan haar broertje met haar geld geopereerd worden, daar leeft ze in harmonie met de andere familieleden, daar is het genieten. Sommige leerlingen zien dat verhaal als ‘echt’, andere als een ‘droom die snel in vervulling zal gaan’, een paar als een onvervulbare wens.
Kortom, zowel theatraal als inhoudelijk heeft dit stuk bij de jongeren de verhoopte indruk nagelaten.
Info: www.villanella.be
|
| Dit artikel werd reeds 130 keer gelezen. | auteur(s):Tuur Devens |
|