|
Marathon
(c) Paul Mercelis
|
Het gegeven. Marathon is bij sportliefhebbers bekend als een loopwedstrijd over 42 km. en 195 meter, op de weg. De zware proef is genoemd naar de fabelachtige prestatie van de boodschapper die na de slag bij Marathon, in 490 v. Chr., het bericht van de overwinning van de Atheners op de Perzen, naar Athene bracht en daarna dood neerviel.
“Marathon” van Van Oost is een monoloog. Een jonge man loopt op een loopband terwijl hij vertelt hoe hij werd aangeduid om het nieuws van de overwinning te gaan melden aan de inwoners van Athene en ze meteen te waarschuwen voor een mogelijke nieuwe aanval.
Lopend beschrijft hij het geleverde gevecht en ook hoe moeizaam hij vordert op de lange weg. Hij vraagt zich af waarom hij die boodschapper moet zijn en niet Philippides, “de bode aangewezen door de goden”. Hij loopt en beschrijft het landschap maar hij heeft ook kritiek op de laffe Philippides. De loper getuigt van een gedrevenheid die elke moeilijkheid en angst overwint. Hij schept ook kracht uit het vooruitzicht eindelijk weer bij zijn moeder te zijn “voor wie ik terugkom” en hij hoopt op een liefdevol onthaal in de stad.
|
Marathon
(c) Paul Mercelis
|
Taal en thematiek. Olivier Van Oost schrijft “Marathon” in een plechtig Nederlands, een taal die past bij het heroïsche van het personage. Toch ligt de tekst soepel in de mond van de speler, ondanks de voortdurende fysieke inspanning die het lopen vereist.
De tekst is meteen een hommage aan het doorzettingsvermogen van de mens over alle tijden en landen heen. Hier gaat het niet meer om een soldaat of om een of ander personage, maar om een mens die voortdurend in touw is, een bestendige boodschapper, een nooit rustende bode. Of zijn boodschap ooit gehoord wordt, weet hij niet. Hij rent door zonder om te zien. En na een goed uur stapt de acteur van de loopband af en verdwijnt in het donker achter het scherm. Dan komt hij groeten, alsof er niets gebeurd is, alsof hij niet eens een inspanning heeft geleverd.
|
Marathon
(c) Paul Mercelis
|
Vertolking en regie. “Marathon” wordt gespeeld door Leon Voorberg in een regie van Paul Mercelis, die een aantal componenten uitvergroot. Zeer belangrijk is de vormgeving (Wouter Feyaerts; Hugo Bergs), de omkadering waarin de acteur op de loopband loopt en acteert. Gedurende de hele voorstelling worden videobeelden geprojecteerd op een groot scherm achter de acteur. Wat getoond wordt is zeer verschillend en associatief bedoeld. Wat je ziet valt niet noodzakelijk samen met wat de acteur zegt en hoeft ook niet samen te vallen. Het beeldenmateriaal dat getoond wordt verwijst naar oorlog (Irak?) en tegelijk naar huiselijke gezelligheid, naar natuur en beschaving zowel als naar de vernietiging er van. Je neemt er als toeschouwer van mee wat je wil en je maakt, met de lopende acteur op de voorgrond, een eigen verhaal. De meerduidigheid van het project wordt bovendien nog versterkt door de muziek en de zang die Jef Mercelis uitvoert. In dit samenspel van groot beeld, licht, ruimte en klank lijkt Leon Voorberg opeens een kleine pion. In een groots universum neemt hij je op sleeptouw en fascineert niet alleen door zijn sterke fysieke prestatie. Helder en rustig debiteert hij een de tekst die in flarden als vanuit een oertijd komt aangewaaid maar niettemin na afloop heel wat herkenning oproept.
|
| Dit artikel werd reeds 173 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|